kobaltyn

kobaltyn (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) miner. rzadki minerał z gromady siarkosoli, siarczek kobaltu i arsenu; zob. też kobaltyn w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kobaltyn	kobaltyny
dopełniacz	kobaltynu	kobaltynów
celownik	kobaltynowi	kobaltynom
biernik	kobaltyn	kobaltyny
narzędnik	kobaltynem	kobaltynami
miejscownik	kobaltynie	kobaltynach
wołacz	kobaltynie	kobaltyny

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) błyszcz kobaltu

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. kobaltynowy, kobaltowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. cobaltine < franc. cobalt → kobalt

Nazwę nadał w 1832 roku François Sulpice Beudant.

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cobaltite
• baskijski: (1.1) kobaltita
• białoruski: (1.1) кабальцін m
• czeski: (1.1) kobaltin
• francuski: (1.1) cobaltite ż, cobaltine ż
• litewski: (1.1) kobaltitas
• niemiecki: (1.1) Cobaltit m
• nowogrecki: (1.1) κοβαλτίτης
• rosyjski: (1.1) кобальтит m
• słowacki: (1.1) kobaltín m
• szwedzki: (1.1) koboltglans
• ukraiński: (1.1) кобальтит
• włoski: (1.1) cobaltite

źródła: