mandaryn

mandaryn (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. urzędnik w cesarskich Chinach; zob. też mandaryn w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mandaryn	mandaryni
dopełniacz	mandaryna	mandarynów
celownik	mandarynowi	mandarynom
biernik	mandaryna	mandarynów
narzędnik	mandarynem	mandarynami
miejscownik	mandarynie	mandarynach
wołacz	mandarynie	mandaryni
depr. M. i W. lm: (te) mandaryny

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) dostojnik, urzędnik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mandarynat m, mandarynizm m, mandaryński m, mandarynka ż

przym. mandaryński, mandarynkowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mandarin
• baskijski: (1.1) mandarin
• białoruski: (1.1) мандарын m
• bułgarski: (1.1) мандарин m
• chiński standardowy: (1.1) 官 (guān)
• duński: (1.1) mandarin w
• esperanto: (1.1) mandareno
• rosyjski: (1.1) мандарин m
• słowacki: (1.1) mandarín m
• ukraiński: (1.1) мандарин m
• węgierski: (1.1) mandarin

źródła: