manowce

manowce (język polski)

wymowa:

IPA: [mãˈnɔft͡sɛ], AS: [mãnofce], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) książk. bezdroża lub prowadzące donikąd rzadko używane i trudne do przebycia drogi

(1.2) książk. przen. sytuacje, które prowadzą do wynaturzeń lub stwarzają inne podobne niebezpieczeństwa

odmiana:

(1.1-2) blp;

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	manowce
dopełniacz	manowców
celownik	manowcom
biernik	manowce
narzędnik	manowcami
miejscownik	manowcach
wołacz	manowce

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

zejść na manowce • zwieść na manowce / sprowadzić na manowce

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• kaszubski: (1.1) barabónë lm

źródła: