panikara

panikara (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpãɲiˈkara], AS: [pãńikara], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) forma żeńska od: panikarz

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	panikara	panikary
dopełniacz	panikary	panikar
celownik	panikarze	panikarom
biernik	panikarę	panikary
narzędnik	panikarą	panikarami
miejscownik	panikarze	panikarach
wołacz	panikaro	panikary

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. panika ż, panikarz m, panikarstwo n

zdrobn. panikarka ż

przym. panikarski, paniczny

czas. panikować ndk., spanikować dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: panikarz

• bułgarski: (1.1) паникьорка ż
• ukraiński: (1.1) панікерка ż

źródła: