pieg

pieg (język polski)

wymowa:

IPA: [pʲjɛk], AS: [pʹi ̯ek], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• i → j  ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) mała plamka na skórze człowieka występująca najczęściej u osób o jasnej karnacji (blondynów i rudych); zob. też piegi w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pieg	piegi
dopełniacz	piega	piegów
celownik	piegowi	piegom
biernik	pieg	piegi
narzędnik	piegiem	piegami
miejscownik	piegu	piegach
wołacz	piegu	piegi

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. piegus m, pieguska ż

zdrobn. piegusek

przym. piegowaty

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

najczęściej w lm: piegi

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) freckle
• arabski: (1.1) نمش
• baskijski: (1.1) orezta, orin
• bułgarski: (1.1) луничка ż
• francuski: (1.1) tache ż de rousseur
• hiszpański: (1.1) peca ż
• islandzki: (1.1) frekna ż
• jidysz: (1.1) זומער־שפּרענקל n (zumer-szprenkl), קלײַען lm (klajen)
• kataloński: (1.1) piga ż
• niemiecki: (1.1) Sommersprosse ż
• nowogrecki: (1.1) φακίδα ż, πανάδα ż
• rosyjski: (1.1) веснушка ż
• szwedzki: (1.1) fräkne w
• tajski: (1.1) กระ
• ukraiński: (1.1) весня́нка ż, ластови́ння n
• wilamowski: (1.1) hōveršprȧŋkla n
• włoski: (1.1) lentiggine ż

źródła: