plusz

plusz (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) włók. rodzaj miękkiej, puszystej tkaniny z okrywą włókienną; zob. też plusz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	plusz	plusze
dopełniacz	pluszu	pluszów
celownik	pluszowi	pluszom
biernik	plusz	plusze
narzędnik	pluszem	pluszami
miejscownik	pluszu	pluszach
wołacz	pluszu	plusze

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) tkanina, materiał

hiponimy:

(1.1) aksamit, welur, welwet, manchester

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pluszak mzw, pluszaczek m

przym. pluszowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Plüsch < franc. peluche < wł. peluzzo

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) plush
• bułgarski: (1.1) плюш m
• chiński standardowy: (1.1) 长毛绒 (chángmáoróng)
• chorwacki: (1.1) pliš m
• czeski: (1.1) plyš m
• duński: (1.1) plys n
• estoński: (1.1) plüüs
• fiński: (1.1) plyysi
• francuski: (1.1) peluche ż
• hiszpański: (1.1) peluche m
• indonezyjski: (1.1) kain bulu
• islandzki: (1.1) pluss n
• japoński: (1.1) フラシ天
• kataloński: (1.1) peluix m
• koreański: (1.1) 플러시 천
• litewski: (1.1) pliušas m
• łotewski: (1.1) plīšs m
• niderlandzki: (1.1) pluche n/m
• niemiecki: (1.1) Plüsch m
• norweski (bokmål): (1.1) plysj m
• norweski (nynorsk): (1.1) plysj m
• nowogrecki: (1.1) βελούδο n, κατιφές m, φέλπα ż, πλους n
• portugalski: (1.1) peluche m, braz. port. pelúcia ż
• rumuński: (1.1) pluş n
• serbski: (1.1) плиш m
• słowacki: (1.1) plyš m
• słoweński: (1.1) pliš m
• szwedzki: (1.1) plysch w
• turecki: (1.1) pelüş
• ukraiński: (1.1) плюш m
• węgierski: (1.1) plüss
• wilamowski: (1.1) plüs m
• włoski: (1.1) felpa ż, peluche ż

źródła: