pylnik

pylnik (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpɨlʲɲik], AS: [pylʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) bot. część pręcika kwiatowego zawierająca pyłek; zob. też pylnik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pylnik	pylniki
dopełniacz	pylnika	pylników
celownik	pylnikowi	pylnikom
biernik	pylnik	pylniki
narzędnik	pylnikiem	pylnikami
miejscownik	pylniku	pylnikach
wołacz	pylniku	pylniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pył m, pyłek m, pylenie n, zapylanie n, zapylenie n

czas. pylić ndk., zapylać ndk., zapylić dk.

przym. pyłkowy, pylnikowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) theca
• baskijski: (1.1) teka
• hiszpański: (1.1) teca ż
• słowacki: (1.1) peľnicový váčok m
• włoski: (1.1) teca ż

źródła: