Зазер’е (Менская вобласьць)

Зазе́р’е^[1] — вёска ў Пухавіцкім раёне Менскай вобласьці Беларусі. Уваходзіць у склад Голацкага сельсавету.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Зазер’е.

Зазер’е
трансьліт. Zazierje
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Менская
Раён:	Пухавіцкі
Сельсавет:	Голацкі
Насельніцтва:	918 чал. (2009)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 1713
Паштовы індэкс:	222842
СААТА:	6244848051
Нумарны знак:	5
Геаграфічныя каардынаты:	53°39′40.5″ пн. ш. 27°48′4.1″ у. д.
Зазер’е на мапе Беларусі ± Зазер’е Зазер’е
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

За 44 км на паўночны захад ад раённага цэнтру Мар’іна Горка, 4 ад чыгуначнага прыпыначнага пункту Седча на лініі Менск—Асіповічы. Разьмешчана на аўтамабільнай дарозе Н9354, каля ракі Свіслач.

Гісторыя

Вядома з канца 16 стагодзьдзя у складзе Менскага павету ВКЛ.

Пасьля 2-га падзелу Рэчы Паспалітай (1793 г.) — у складзе Расейскай імпэрыі. У 19 — пач. 20ст. пасяленьне было вядома як сяло Пярэжырскай воласьці Ігуменскага павету Менскай губэрні. Уластнасьць роду Ваньковічаў. Антон Ваньковіч атрымаў у спадчыну бацькоўскі маёнтак Зазер’е.

На 1886 год сяло было вядомае пад назвай Завозеры, працавала праваслаўная царква, царкоўна прыхадзкая школа, пры царкве — папячыцельства. Праваслаўны прыход налічваў каля 960 вернікаў. Побач з сялом знаходзіўся аднайменны маёнтак.

У Першую сусьветную вайну ў лютым — сьнежні 1918 году была пад акупацыяй войскаў кайзэраўскай Нямеччыне.

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай вёска абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. З 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І з’езду КП(б) Беларусі вёска ўвайшла ў склад БССР.

У жніўні 1919 — ліпені 1920 вёска знаходзілася пад польскай уладай.

Пасьля рэвалюцыі працавала працоўная школа 1-ай ступені, у якой у 1922 годзе вучыліся 90 вучняў, працавала 2 настаўнікі. У 1929 годзе створаны калгас «Барацьба», працавала кузьня, вадзяны млын з лесапілкай, сталярная майстэрня, сыраварня.

З чэрвеня 1941 году да 4 ліпеня 1944 году вёска была пад нямецкай акупацыяй.

Да 2013 году вёска ўваходзіла ў склад Пярэжырскага сельсавету^[2].

Насельніцтва

• 1805 год — 989 душ
• 1812 год — 406 душ
• 1886 год — 57 двароў, 476 жыхароў. Маёнтак 6 двароў, 156 жыхароў
• 1897 год — у маёнтку 10 двароў, душ м.п. — 52, душ ж.п. — 37. У сяле 101 двор, душ м.п. — 316, душ ж.п. — 325
• 1917 год — 131 двор, 821 жыхар. Маёнтак 314 жыхароў
• 1971 год — 204 двары, 684 жыхары
• 2002 год — 314 двароў, 929 жыхароў
• 2009 год — 918 чалавек^[3]

Славутасьці

Маёнтак Ваньковічаў

• Гаспадарчы двор
• Маёнтак «Зазер’е», цяпер у будынку знаходзіцца школа.

Страчаная спадчына

• Царква Покрыва Прасьвятой Багародзіцы

Вядомыя ўраджэнцы і жыхары

• Аркадзь Моркаўка — беларускі паэт
• Аляксандар Аўгустайціс — дзяржаўны дзеяч

Інфраструктура

Эканоміка

• У вёсцы дзейнічаюць ДП "Экспэрымэнтальная база «Зазер’е»^[4], конна-спартыўны клуб імя Дзяменцьева «Зазер’е»^[5]
• 2 крамы
• Дом быту
• Аддзяленьне сувязі
• Сталовая

Адукацыя

• Зазерская сярэдняя школа
• Конна-спартыўная школа
• Дзіцячыя яслі-сад

Культура

• Дом культуры
• Бібліятэка

Мэдыцына

• Бальніца