Рагозіна (Віцебская вобласьць)

вёска ў Аршанскім раёне Віцебскай вобласьці Беларусі From Wikipedia, the free encyclopedia

Remove ads

Раго́зіна[2] — вёска ў Аршанскім раёне Віцебскай вобласьці. Знаходзіцца за 13 км на паўночны ўсход ад Воршы і за 2 км на поўнач ад міжнароднай аўтамагістралі Корк — Омск (у межах Беларусі — магістраль М1). Рагозіна ўваходзіць у склад Арэхаўскага сельсавету.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Рагозіна.
Хуткія факты
Remove ads

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Вёска разьмяшчаецца на адлегласьці 1—2 км на паўднёвы ўсход ад месца злучэньня старадаўніх шляхоў Днепра-Дзьвінскага вадападзелу Дуброўна (рака Дняпро) — Бабінавічы (рака Лучоса)[3] й Ворша (рака Дняпро) — Бабінавічы (рака Лучоса) — Віцебск (рака Дзьвіна) пры перасячэньні ракі Выдрыцы, левага прытоку Аршыцы (цяпер у межах Арэхаўску).

Першае ўпамінаньне — пачатак XV стагодзьдзя як сядзіба (дварэц) Сьцяпана Рагозіча.

«[1500 — —] ... Фотьяну Шенбелю дан дворец Степана Рогозіча, бояріна рошскогож...»[4]


У XVII–XVIII стагодзьдзях вёска Рагозіна – уласнасьць Сапегаў у Дубровенскім графстве Аршанскага павету Віцебскага ваяводзтва.[5]

Пад уладай Расейскай імпэрыі

У выніку першага падзелу Рэчы Паспалітай 22.07.1773 году Рагозіна ў Аршанскім павеце Аршанскай правінцыі Магілёўскай губэрні. З 22.03.1777 па 31.12.1796 у Аршанскім павеце Магілёўскай губэрні (Магілёўскае намесьніцтва з 10.01.1778 па 31.12.1796). З 01.12.1796 па 27.02.1802. Аршанскі павет Беларускай губэрні. З 27 лютага 1802 г. Магілёўская губэрня, Аршанскі павет, Высокаўская воласьць.[6]

У 1783 годзе вёска Рагозіна — уладаньне князя Рыгора Пацёмкіна.[7] З 1792 году ва ўласнасьці Любамірскіх у маёнтку Межаўскі ключ. Адлюстравана на пляне генэральнага межаваньня Аршанскага павету канца 18 ст.[8]

У 1910 годзе сялянскай грамадзе належала 317 дзесяцін зямлі. Сяляне вёскі адносіліся да прыходу Арэхаўскае царквы Сьвятой Тройцы й уваходзілі ў Андрыянаўскае сялянскае таварыства.[9]

Remove ads

Насельніцтва

  • XIX стагодзьдзе: 1857 год — 113 чалавек[10]
  • XX стагодзьдзе: 1999 год — 32 чалавекі; 1910 год — 28 двароў, 107 мужчын, 99 жанчын;[9]
  • XXI стагодзьдзе: 2010 год — 12 чалавекі;

Асобы

Славутасьці

  • Старажытнае гарадзішча ва ўрочышчы Гарадок. Прадаўгаватае (40×60 м) па лініі поўнач-поўдзень, са стромкімі схіламі, вышынёй амаль 10 мэтраў, узвышаецца над вёскай побач з Дубровенскім трактам. У агаленьнях культурнага пласта сустракаюцца аскепкі вырабаў ляпной керамікі трох культур: мілаградзкай, днепра-дзьвінскай і штрыхаванай. На паўднёва-ўсходняй частцы ляжаць два вялізныя каменныя крыжы больш за мэтар у даўжыню і каля трыццаці сантымэтраў у таўшчыню. На паверхні аднаго зь іх выбіты крыж. Побач з гарадішчам існавала селішча.[11]
  • Могілкі на высокім пагорку ля паўночнай ускраіны вёскі. Шмат крыжоў разнастайных памераў і колераў.[11]
Remove ads

Страчаная спадчына

Крыніцы

Літаратура

Вонкавыя спасылкі

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads
Remove ads