Слабодка (Браслаўскі раён)
вёска ў Браслаўскім раёне Віцебскай вобласьці Беларусі From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Слабо́дка[1] — вёска ў Беларусі, паміж азёрамі Поцехам, Недравам, Ільмёнкам. Цэнтар сельсавету Браслаўскага раёну Віцебскай вобласьці. Насельніцтва на 2010 год — 783 чалавекі. Знаходзіцца за 9 км на паўночны ўсход ад места Браслаў, за 21 км ад чыгуначнай станцыі Друя; на аўтамабільнай дарозе Браслаў — Друя.
Слабодка — даўняе мястэчка гістарычнай Браслаўшчыны (частка Віленшчыны).
Remove ads
Назва
Варыянты назвы ў гістарычных крыніцах: Слабада, Слабодка Заверская, Быхаўка, Юзафова.
Гісторыя
Вялікае Княства Літоўскае
Першы пісьмовы ўпамін пра Слабодку ў складзе Друйскага двара датуецца 1618 годам. У інвэнтары Браслаўскага староства за 1649 год значыцца мястэчка Слабада. Ад часу свайго заснаваньня яна ўваходзіла ў склад Браслаўскага павету Віленскага ваяводзтва.
У XVIII ст. Слабодка належала да маёнтку Завер’я, і пераважна знаходзілася ў валоданьні Мірскіх. У канцы XVIII ст. упамінаецца прыкагалак (у 1783 годзе — 6 жыдоўскіх дамоў).
Пад уладай Расейскай імпэрыі
У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Слабодка апынулася ў складзе Расейскай імпэрыі, у Браслаўскім павеце Віленскай губэрні. У 1806 году С. Мірскі фундаваў будаваньне невялікага мураванага касьцёла.

18 сьнежня 1842 году Слабодка як цэнтар воласьці ўвайшла ў склад Новааляксандраўскага павету Ковенскай губэрні, у гэты час тут было 30 двароў, працавалі валасная ўправа і пазыковая каса. У 1865 году расейскія ўлады з мэтай маскалізацыі колішняга Вялікага Княства Літоўскага адкрылі ў мястэчку народную вучэльню. Паводле вынікаў перапісу 1897 году, у Слабодцы было 124 двары. У 1903 годзе ў мястэчку і ваколіцах працаваў фальклярыст В. Камінскі, які запісаў тут больш за 30 беларускіх народных песень[2].
У Першую сусьветную вайну каля Слабодкі праклалі вузкакалейку, якая ў 1920—1960-я гады дзеяла як пасажырская лінія. У лютым 1918 году мястэчка занялі войскі Нямецкай імпэрыі.
Найноўшы час
25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Слабодка абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Беларускай ССР[3]. Улетку 1919 году мястэчка стала адным з цэнтраў антыбальшавіцкага паўстаньня. Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году Слабодка апынулася ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, дзе стала цэнтрам гміны Браслаўскага павету Віленскага ваяводзтва. На 1931 год у мястэчку было 146 двароў працавалі чыгуначная станцыя, школа, пошта, аптэка, карчма, крамы.
У 1939 годзе Слабодка ўвайшла ў БССР, дзе 12 кастрычніка 1940 году стала цэнтрам сельсавету Браслаўскага раёну. Статус паселішча панізілі да вёскі.
На 1999 год у Слабодцы было 396 двароў, на 2001 год — 387. У 2000-я гады вёска атрымала афіцыйны статус «аграгарадку».
- Мястэчка на старых здымках
- Працэсія, 1916 г.
- Сынагога, 1930 г.
- Крама, 1934 г.
- Касьцёл, 1941—44 гг.
Remove ads
Насельніцтва
Дэмаграфія
Інфраструктура
У Слабодцы працуюць сярэдняя школа, дашкольная ўстанова, лякарня, бібліятэка, клюб, пошта.
Забудова
Вуліцы і пляцы
Афіцыйная назва | Гістарычная назва |
Ленінская вуліца | Вялікая вуліца |
Турыстычная інфармацыя
Інфраструктура
У Слабодцы разьмяшчаюцца лябараторыя азёразнаўства БДУ, турыстычная база Нацыянальнага парку «Браслаўскія азёры», летнія базы адпачынку.
Славутасьці
- Касьцёл Провіду Божага (1903)
- Млын водны (1-я палова XX ст.)
- Могілкі хрысьціянскія (XIX ст.)
Каля вёскі знаходзяцца 2 гарадзішчы жалезнага веку.
Галерэя
- Краявіды Слабодкі
- Касьцёл, інтэр’ер
- Касьцёл, каплічка
- Касьцёл і вёска з боку возера
Асобы
- Зінаіда Дудзюк (нар. 1950) — беларуская пісьменьніца
Крыніцы
Літаратура
Вонкавыя спасылкі
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads