Шкураты

Шкураты́^[2] — вёска ў Вуглоўскім сельсавеце Брагінскага раёну Гомельскай вобласьці.

Шкураты лац. Škuraty
Дата заснаваньня:	перад 1641 годам
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Гомельская
Раён:	Брагінскі
Сельсавет:	Вуглоўскі
Насельніцтва:	156[1] чал.
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 2344
Паштовы індэкс:	247629
СААТА:	3203870086
Нумарны знак:	3
Геаграфічныя каардынаты:	51°50′23″ пн. ш. 30°15′44″ у. д.
Шкураты на мапе Беларусі ± Шкураты Шкураты

Гісторыя

Карона Каралеўства Польскага

Герб Карыбут князёў Вішнявецкіх.

Урывак з тэксту «darowizny Brahinia» пані Крыстыны з князёў Вішнявецкіх Даніловічавай 1641 г.

Найраней паселішча згаданае ў актах Кіеўскага гродзкага суда 20 ліпеня 1641 году^[a], калі пані Крыстына, дачка князя Адама Вішнявецкага, на той час жонка Пятра Даніловіча, крайчага кароннага, саступіла князю Ярэмію Міхалу Вішнявецкаму сваю палову замка і места Брагін зь сёламі, сярод якіх былі і Шкураты (Скураты)^[4].

У люстрацыі падымнага падатку Оўруцкага павету Кіеўскага ваяводзтва ад 25 студзеня 1683 году сказана, што wieś Skuraty пана Бялабжэскага мела 8 дымоў (×6 — прыблізна 48 жыхароў) ^[5].

У «Тарыфе падымнага падатку Оўруцкага павету 1734 г.», складзеным на падставе папярэдняй люстрацыі, засьведчана, што вёска Шкураты — у палове Брагінскага маёнтку, якую дагэтуль шмат гадоў трымаў у заставе ад паноў Канецпольскіх дорпацкі падкаморы пан Аляксандар Антоні Бандынэлі^[6]. А. Бандынэлі спачыў у 1733 годзе і менавіта тады князь Міхал Сэрвацы з старэйшай галіны і апошні ў родзе Вішнявецкіх ці не ўпершыню падпісаўся як «hrabia... na Brahiniu»^[7]. Паводле зьвестак на 1748 год ксяндза Караля Непамуцэна Арлоўскага, Шкураты былі сярод паселішчаў, частка жыхароў якіх (відавочна, зь ліку шляхты) належала да Астраглядавіцкай парафіі Оўруцкага дэканату Кіеўскай дыяцэзіі^[8].

На 1754 год з 23 двароў (каля 138 жыхароў) вёскі Скураты Брагінскага маёнтку выплачвалася «do grodu» (Оўруцкага замка) 3 злотых і 17 з паловай грошаў, «na milicję» (на вайсковыя патрэбы павету і ваяводзтва) 14 злотых і 10 грошаў^[9]. У тым жа годзе маёнтак Брагін быў куплены ў княгіні Эльжбэты, дачкі Міхала Сэрвацыя, Вішнявецкай Міхалавай Замойскай за 550 000 злотых панам Францам Антоніем, сынам Мікалая, Ракіцкім, войскім ашмянскім.

Згодна зь перапісамі габрэйскага насельніцтва 1765, 1778 і 1784 гадоў, у вёсцы Szkuraty налічвалася адпаведна 10, 4 і 7 гаспадароў — плацельшчыкаў пагалоўшчыны, якія належалі да Брагінскага кагалу^[10].

Расейская імпэрыя

Пасьля другога падзелу Рэчы Паспалітай (1793) Шкураты — у межах Чарнігаўскага намесьніцтва (губэрні), з 1796 году ў складзе тэрытарыяльна ўпарадкаванага Рэчыцкага павету Маларасейскай, а з 29 жніўня 1797 году Менскай губэрні Расейскай імпэрыі^[11]. З крыніцы, заснаванай на матэрыялах расейскай рэвізіі 1795 году, даведваемся, што вёскі Шкураты, Вялікі Лес, хутары Пажаркі, Унегаўка, Рыжкаў і інш., якія належалі Людвіку і Алаізію Ракіцкім, «по праву заставному» былі ў валоданьні рэчыцкага лоўчага пана Андрэя Солтана^[12].

Найноўшы час

9 лютага 1918 году, яшчэ да падпісаньня Берасьцейскага міру з бальшавіцкай Расеяй (3 сакавіка), Нямеччына перадала паўднёвую частку Беларусі Ўкраінскай Народнай Рэспубліцы. У адказ на гэта, 9 сакавіка Другой Устаўной граматай тэрыторыя абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. Шкураты, аднак, у складзе Брагінскай воласьці апынуліся ў часова створанай 15 чэрвеня Палескай губэрні (акрузе альбо старостве) з цэнтрам у Рэчыцы, з кастрычніка — у Мазыры. З 18 траўня тут дзейнічала «варта Ўкраінскай Дзяржавы» гэтмана Паўла Скарападзкага^[13].

Заўвагі

1. Не з XIX ст., як пісаў С. В. Марцэлеў^[3].