Андрэй Клімовіч

Андрэй Клімовіч (нар. 27 жніўня 1988 году) — беларускі футбаліст, брамнік «Іслачы». Колішні гулец нацыянальнай зборнай Беларусі.

Андрэй Клімовіч
Пэрсанальная інфармацыя
Нарадзіўся	27 жніўня 1988(1988-08-27)[1][2] (37 гадоў) Менск, БССР, СССР[3]
Рост	195 см[3]
Вага	90 кг[4]
Пазыцыя	брамнік
Клюбная інфармацыя
Клюб	Іслач
Нумар	1
Клюбы
Гады	Клюб	Гульні (галы)¹
2006	Энэргетык-БДУ	20 (0)
2007—2008	Дынама Менск	0 (0)
2009	Баранавічы	12 (0)
2010	Верас[d]	25 (0)
2011—2013	Дынама Берасьце	51 (0)
2014	Гомель	27 (0)
2015—2016	Менск	56 (0)
2017	Дынама Менск	17 (0)
2018—2019	Шахцёр Салігорск	46 (0)
2019—2021	Арэнбург	55 (0)
2021—2022	Кубань[d]	17 (0)
2022—2024	Волга Ульянаўск[d]	49 (0)
2024—4	Іслач	13 (0)
Зборныя
2017—2019	Беларусь	2 (0)
¹ Колькасьць гульняў і галоў за прафэсійны клюб лічыцца толькі для нацыянальнай лігі, адкарэктавана на 28 чэрвеня 2025.

Кар’ера

Выхаванец менскага РЦАП-БДУ. Выступаў за менскія «Зорку-БДУ» і «Дынама», з апошняга (дзе гуляў за дубль) аддаваўся ў арэнду першалігаваму клюбу «Баранавічы». Сэзон 2010 году правёў у нясьвіскім «Верасе», а ў сьнежні 2010 году трапіў у склад берасьцейскага «Дынама». Разглядаўся як асноўны брамнік, але ў другой палове сэзону 2011 году прайграў канкурэнцыю Вадзіму Дзеонасу, а ў сэзоне 2012 году — Валеру Фамічову. Толькі ў сэзоне 2013 году нарэшце стаў асноўным брамнікам і згуляў ува ўсіх 32 матчах чэмпіянату.

У сьнежні 2013 году падпісаў двухгадовы кантракт з «Гомлем»^[5]. У першым жа матчы сэзону, 22 сакавіка 2014 году, супраць магілёўскага «Дняпра» на Кубак Беларусі, зрабіў партацкую памылку, празь якую «Гомель» атрымаў паразу зь лікам 1:2. Пасьля гэтага асноўным брамнікам каманды стаў Мікалай Раманюк, але празь некаторы час Клімовіч вярнуў месца ў асноўным складзе. Пазьней пачаў дэманстраваць выдатную гульню, 10 жніўня 2014 году стаў героем матчу супраць салігорскага «Шахцёра», калі адбіў два пэнальці, дзякуючы чаму гомельскі клюб перамог 1:0.

У студзені 2015 году, скасаваўшы кантракт з «Гомлем», стаў гульцом футбольнага клюбу «Менск»^[6]. У «Менску» замацаваўся як першы брамнік, правёўшы ад пачатку да канца ўсе матчы сэзону 2015 году. У лютым 2016 году падоўжыў кантракт з сталічным клюбам^[7]. У сэзоне 2016 году згуляў ува ўсіх матчах каманды, дапамогшы «Менску» спыніцца на чацьвертым месцы ў чэмпіянаце. Гулец усталяваў новы рэкорд, то бок правёў 19 «сухіх» матчаў у чэмпіянаце за сэзон. Паводле вынікаў сэзону быў прызнаны найлепшым брамнікам чэмпіянату Беларусі.

У студзені 2017 году падпісаў кантракт зь менскім «Дынама»^[8]. Пасьля няўдалай гульні Сяргея Ігнатовіча ў першым матчы сэзону, калі сталічнікі згулілі зь лікам 2:2 матч супраць берасьцейскага «Дынама» ў Кубку Беларусі, Клімовіч заняў месца асноўнага брамніка. Аднак, 27 ліпеня 2017 году ўжо памылкі Клімовіча прывялі да паразы ў Лізе Эўропы ад кіпрскага АЕКу (0:2), пасьля чаго Ігнатовіч вярнуўся ў асноўны склад, а Клімовіч заставаўся другім брамнікам. Толькі ў канцы сэзону, праз траўмы Ігнатовіча, Андрэй ізноў стаў зьяўляцца на полі. У сьнежні 2017 году па заканчэньні кантракту пакінуў «Дынама»^[9]. У студзені 2018 году падпісаў двухгадовае пагадненьне з салігорскім «Шахцёрам»^[10]. Стаў асноўным брамнікам і капітанам салігорскай каманды. У сакавіку 2019 году на два гады падоўжыў кантракт з салігорцамі^[11].

У жніўні 2019 году перайшоў у клюб расійскай Прэм’ер-лігі «Арэнбург»^[12], дзе быў першым выбарам сярод брамнікаў каманды, але ня выратаваў яе ад вылету ў ФНЛ паводле вынікаў сэзону 2020—2021 гадоў. У чэрвені 2021 году стала вядома, што «Арэнбург» ня будзе падаўжаць кантракт з брамнікам^[13]. Ужо ў наступным месяцы спартовец узмоцніў склад краснадарскай «Кубані», якая прабілася ў ФНЛ^[14]. Спачатку гуляў у стартавым складзе, пасьля апынуўся на лаўцы запасных. У лістападзе 2021 году быў выстаўлены клюбам на транфэр^[15], у выніку застаўся ў камандзе, але на поле ўжо не выходзіў. У чэрвені 2022 году паводле пагадненьня бакоў пакінуў «Кубань»^[16]. У жніўні 2022 году стаў гульцом ульянаўскай «Волгі»^[17], дзе замацаваўся ў складзе. У чэрвені 2023 году, не зважаючы на вылет «Волгі» ў Другую лігу, падоўжыў кантракт з клюбам на наступны сэзон^[18].

У канцы жніўня 2024 году далучыўся да прысталічнай «Іслачы»^[19], стаўшы запасным брамнікам каманды.

Міжнародная

Упершыню быў выкліканы ў склад нацыянальнай зборнай Беларусі ў жніўні 2014 году^[20], пасьля паспяховай гульні за «Гомель», але тады гэтак і не дэбютаваў за яе. Пасьля выклікаўся ў зборную ў якасьці гульца «Менску», але звычайна быў трэцім брамнікам. 12 чэрвеня 2017 году дэбютаваў у нацыянальнай зборнай у таварыскім матчы супраць зборнай Новай Зэляндыі.

Дасягненьні

• Уладальнік Кубка Беларусі: 2019
• Срэбраны прызэр чэмпіянату Беларусі: 2017, 2018
• Найлепшы брамнік чэмпіянату Беларусі: 2016
• У сьпісе 22 найлепшых футбалістаў чэмпіянату Беларусі: 2016

Статыстыка

Клюб	Сэзон	Чэмпіянат
		Дывізіён	Матчы	Галы
Менск	2015	Найвышэйшая ліга	26	–28
	2016	Найвышэйшая ліга	30	–23
Дынама Менск	2017	Найвышэйшая ліга	17	–9
Шахцёр Салігорск	2018	Найвышэйшая ліга	29	–13