Дубровіца

Дубровіца^[1] або Дубровыця^[2] (укр.: Дубровиця), таксама сустракаецца Дубравіца^[3] — горад ва Украіне на рацэ Гарыні. Адміністрацыйны цэнтр Дубровыцкага раёна Ровенскай вобласці. Насельніцтва 9300 чал. (2024). Размешчаны за 126 км на поўнач ад Роўна, за 3 км ад чыгуначнай станцыі Дамбровіца (лінія Сарны — Лунінец).

Горад Дубровіца укр.: Дубровиця Герб[d] Сцяг[d] Касцёл Св. Яна Хрысціцеля, Н. Орда Краіна  Украіна Вобласць Ровенская Раён Дубровіцкі Каардынаты 51°34′33″ пн. ш. 26°33′34″ у. д.HGЯO Першая згадка 1005 Плошча 58,7 км² Вышыня цэнтра 158 м Насельніцтва 9343 чалавекі (2022) Часавы пояс UTC+2, летам UTC+3 Тэлефонны код +380-3658 Паштовы індэкс 34100—34108 КААТУУ 5621810100 Афіцыйны сайт dubrmrada.rv.ua Дубровіца на карце Украіны

Медыяфайлы на Вікісховішчы

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Дубровіца (значэнні).

Дубровіца — колішняя сталіца княства і графства на гістарычнай Піншчыне (частка Берасцейшчыны), на захадзе Палесся.

Назва

Тапонім Дубровіца, напэўна, паходзіць ад дубровы (дубовага гаю)^[4].

Гісторыя

Сядзіба Плятэраў у Варобіне, Н. Орда

Упершыню згадана ўскосна ў 2-й палове XII ст. як сталіца ўдзельнага Дубровіцкага княства. Згадка як горада Тураўскага княства пад 1005 годам -- фальсіфікат XVI ст.

У 1340-я гады Дубровіца ў складзе Вялікага Княства Літоўскага^[1]. З XV ст. ва ўладанні адной з галін князёў Гальшанскіх, якія ад княства звалася Гальшанскімі-Дубровіцкімі. У XVI ст. у Троцкім ваяводстве, збудаваны касцёл. Паводле адміністрацыйна-тэрытарыяльнай рэформай (1565—1566) у складзе Пінскага павета Берасцейскага ваяводства^[5], у гэты час стала сталіцай графства.

У 1571 годзе Дубровіцу як пасаг атрымаў князь Андрэй Курбскі^[1]. У 1695 годзе Ян Дольскі фундаваў у Дубровіцы калегіум піяраў. З XVIII ст. ва ўладанні Плятэраў.

Пасля 2-га падзелу Рэчы Паспалітай (1793) у складзе Расійскай імперыі, дзе ў 1795 годзе з усёй воласцю (колішнім графствам) пераведзена ў склад Валынскай губерні. Па задушэнні паўстання 1830-1831 гадоў, у 1831 годзе расійскія ўлады скасавалі калегіум піяраў.

У 1918—1919 годзе ў Дубровіцы адбылося зладжанае эсэрамі і бальшавікамі Палескае паўстанне, у выніку разрабаваны палац графаў Плятэраў. Паводле Рыжскага мірнага дагавора (1921) у складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі.

З 1939 года Дубровіца ў склад УССР, з 1940 года цэнтр раёна. У 2-ю сусветную вайну з 1 ліпеня 1941 да 10 студзеня 1944 года горад пад нямецкай акупацыяй.

30 ліпеня 1997 года гарадскі савет зацвердзіў сучасныя герб і сцяг Дубровіцы.

• Места на старых здымках
• 
  Вуліца і касцёл
• 
  Касцёл
• 
  Касцёл, інтэр'ер
• 
  Касцёл, інтэр'ер
• 
  Царква
• 
  Вуліца
• 
  Сядзіба Плятэраў
• 
  Сядзіба

Насельніцтва

• XIX стагоддзе: 1860 — 3743 чал., з іх 1709 хрысціян і 2034 іўдзеяў^[5]
• XX стагоддзе: 1990 — 10,7 тыс. чал.^[6]
• XXI стагоддзе: 2001 — 9644 чал.; 1 студзеня 2011 — 9430 чал.

Эканоміка

Прадпрыемствы харчовай прамысловасці, завод перапрацоўкі ільна.

Турыстычная інфармацыя

Славутасці

• Касцёл Святога Яна Хрысціцеля (1695—1701)
• Сядзіба Плятэраў (XVIII ст.)
• Царква Раства Багародзіцы (1862)

Касцёл Св. Яна Хрысціцеля

Вядомыя асобы

• Мікола Аляксеевец (нар. 1941) — украінскі гісторык і педагог
• Анастасія Заслаўская-Гальшанская (?—1561) — рэлігійная і культурная дзеячка часоў Вялікага Княства Літоўскага
• Мікола Ляховіч (нар. 1976 — украінскі грамадскі дзеяч, палітычны вязень
• Фёдар Пірышка (1898—1991) — беларускі партыйны дзеяч, мемуарыст
• Жорж Шарпак (нар. 1924) — французскі фізік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі (1992)