Задна самогласка

Задна самогласка е вид на самогласен глас во извесни јазици. Карактеристично за задната самогласка е тоа што јазикот се става што е можно поназад во устата без да направи препрека која би ја направила согласка. Понекогаш се нарекуваат и темни самогласки бидејќи оддаваат впечаток како да звучат потемно од предните.^[1]

Табела на самогласки по МФА
Предни Речиси​предни Средни Речиси​задни Задни Затворени •iy •ɨʉ •ɯu •ɪʏ •ɪ̈ʊ̈ •ʊ •eø •ɘɵ •ɤo •e̞ø̞ ə •ɤ̞o̞ •ɛœ •ɜɞ •ʌɔ •æ ɐ •aɶ •ä •ɑɒ Речиси затворени Полузатворени Средни Полуотворени Речиси отворени Отворени
Самогласките во парови се: незаоблена • заоблена
Помош за МФА • легенда • табела •  табела со звуци • погл.

Во македонскиот јазик, задни самогласки се у и о.^[2][3] Според Меѓународната фонетска азбука (МФА), постојат следниве задни самогласки:

• затворена задна незаоблена самогласка [ɯ]
• затворена задна заоблена самогласка [u] (мак. у)
• полузатворена задна незаоблена самогласка [ɤ]
• полузатворена задна заоблена самогласка [o]
• полуотворена задна незаоблена самогласка [ʌ]
• полуотворена задна заоблена самогласка [ɔ] (мак. о)
• отворена задна незаоблена самогласка [ɑ]
• отворена задна заоблена самогласка [ɒ]