cudak

Podobna pisownia: čudák

cudak (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈt͡sudak], AS: [cudak] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. człowiek postępujący lub wyglądający dziwacznie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cudak	cudacy
dopełniacz	cudaka	cudaków
celownik	cudakowi	cudakom
biernik	cudaka	cudaków
narzędnik	cudakiem	cudakami
miejscownik	cudaku	cudakach
wołacz	cudaku	cudacy

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cud m, cudowanie n, wycudowanie n, cudowność ż, cudaczność ż

zdrobn. cudaczek m

forma żeńska cudaczka ż

czas. cudować ndk., wycudować dk.

przym. cudaczny, cudny, cudowny

przysł. cudacznie, cudnie, cudownie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• słowacki: (1.1) čudák m
• wilamowski: (1.1) cüdok

źródła: