czynel

czynel (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) muz. perkusyjny instrument muzyczny w postaci metalowego talerza; zob. też czynel w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	czynel	czynele
dopełniacz	czynela	czyneli / czynelów
celownik	czynelowi	czynelom
biernik	czynel	czynele
narzędnik	czynelem	czynelami
miejscownik	czynelu	czynelach
wołacz	czynelu	czynele

przykłady:

(1.1) Dziewczyna delikatnie uderzała czynelem o czynel.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) talerz, żel

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

wł. cinelle

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) clash cymbal
• chorwacki: (1.1) cimbalon n
• ido: (1.1) cimbalo
• luksemburski: (1.1) Jummdeckel m
• łotewski: (1.1) šķīvis m
• niderlandzki: (1.1) klankbekken n
• rosyjski: (1.1) тарелка ż
• słoweński: (1.1) cimbalon n
• węgierski: (1.1) cintányér
• wilamowski: (1.1) šȧjva ż, siajwa m
• włoski: (1.1) cinelli m lm, piatto m

źródła: