esteta

esteta (język polski)

wymowa:

IPA: [ɛˈstɛta], AS: [esteta] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek wrażliwy na piękno, znawca piękna

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	esteta	esteci
dopełniacz	estety	estetów
celownik	estecie	estetom
biernik	estetę	estetów
narzędnik	estetą	estetami
miejscownik	estecie	estetach
wołacz	esteto	esteci

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. estetyka ż, estetyzacja ż, estetyzm mrz, estetyk mos, estetyczność ż

forma żeńska estetka ż

czas. estetyzować ndk.

przym. estetyczny, estetyzacyjny

przysł. estetycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. αἰσθητής (aisthētēs)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) amer. esthete, bryt. aesthete
• baskijski: (1.1) esteta
• białoruski: (1.1) эстэт m
• bułgarski: (1.1) естет m
• czeski: (1.1) estét m
• duński: (1.1) æstet w
• francuski: (1.1) esthète m/ż
• hiszpański: (1.1) esteta m/ż
• litewski: (1.1) estetas m
• niemiecki: (1.1) Ästhet m
• nowogrecki: (1.1) εστέτ m/ż
• rosyjski: (1.1) эсте́т m
• słoweński: (1.1) estet m
• szwedzki: (1.1) estet w
• ukraiński: (1.1) есте́т m
• węgierski: (1.1) esztéta
• włoski: (1.1) esteta m/ż

źródła: