finta

finta (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈfʲĩnta], AS: [fʹĩnta], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) sztuczka, trick, manewr, podstęp

(1.2) sport. zmylenie przeciwnika

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	finta	finty
dopełniacz	finty	fint
celownik	fincie	fintom
biernik	fintę	finty
narzędnik	fintą	fintami
miejscownik	fincie	fintach
wołacz	finto	finty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) fortel

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

wł. finta

uwagi:

tłumaczenia:

• szwedzki: (1.1) fint w; (1.2) fint w
• włoski: (1.1) finta; (1.2) finta

źródła:

finta (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. wybieg, podstęp

(1.2) sport. zwód

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: