humanista

humanista (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌxũmãˈɲista], AS: [χũmãńista], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) przedstawiciel humanizmu

(1.2) miłośnik, znawca historii i kultury antycznej, zwłaszcza rzymskiej i greckiej

(1.3) osoba z wykształceniem humanistycznym

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	humanista	humaniści
dopełniacz	humanisty	humanistów
celownik	humaniście	humanistom
biernik	humanistę	humanistów
narzędnik	humanistą	humanistami
miejscownik	humaniście	humanistach
wołacz	humanisto	humaniści
depr. M. i W. lm: (te) humanisty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. humaniora, humanizm nmos, humanistyka ż

forma żeńska humanistka

przym. humanistyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Humanismus → termin wprowadzony w XIX wieku przez Friedricha Immanuela Niethammera < łac. humanus

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) humanist
• baskijski: (1.1) humanista
• bułgarski: (1.1) хуманист m
• czeski: (1.1) humanista m
• esperanto: (1.1) humanisto; (1.2) humanisto, helenisto; (1.3) humanisto
• francuski: (1.1) humaniste m
• hiszpański: (1.1) humanista m
• interlingua: (1.1) humanista
• niderlandzki: (1.1) humanist m
• niemiecki: (1.1) Humanist m
• rosyjski: (1.1) гумани́ст m
• słowacki: (1.1) humanista m
• słoweński: (1.1) humanist m
• ukraiński: (1.1) гуманіст m
• węgierski: (1.1) humanista
• włoski: (1.1) umanista m

źródła: