indukcja

indukcja (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) etap wprowadzający w danym procesie

(1.2) log. wyciąganie wniosków ogólnych z poszczególnych przypadków składających się na te wnioski; zob. też indukcja logiczna w Wikipedii

(1.3) nauk. metoda tworzenia uogólnień naukowych z obserwacji faktów i wyników poszczególnych eksperymentów

(1.4) mat. metoda dowodzenia praw matematycznych przy pomocy zasady indukcji matematycznej; zob. też indukcja matematyczna w Wikipedii

(1.5) fiz. wzbudzenie prądu albo ładunku elektrycznego pod wpływem czynników elektrycznych lub magnetycznych; zob. też indukcja w Wikipedii

(1.6) pot. kuchenka indukcyjna; zob. też kuchnia indukcyjna w Wikipedii

odmiana:

(1.1-6)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	indukcja	indukcje
dopełniacz	indukcji	indukcji
celownik	indukcji	indukcjom
biernik	indukcję	indukcje
narzędnik	indukcją	indukcjami
miejscownik	indukcji	indukcjach
wołacz	indukcjo	indukcje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) indukcja nerwowa / indukcja porodu

(1.4) indukcja matematyczna

(1.5) indukcja elektromagnetyczna / indukcja elektrostatyczna / indukcja elektryczna / indukcja magnetyczna

synonimy:

(1.1) wprowadzanie / wprowadzenie, wzbudzanie / wzbudzenie

antonimy:

(1.2) dedukcja

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. indukcyjność ż

czas. indukować ndk.

przym. indukcyjny

przysł. indukcyjnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. inductio

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) induction
• bułgarski: (1.2) индукция ż; (1.5) индукция ż
• czeski: (1.4) indukce ż
• duński: (1.2) induktion w; (1.5) induktion w
• hiszpański: (1.1) inducción ż
• kataloński: (1.5) inducció ż
• niemiecki: (1.4) Induktion ż
• węgierski: (1.2) indukció; (1.4) indukció; (1.5) indukció

źródła: