kikut

kikut (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈcikut], AS: [ḱikut], zjawiska fonetyczne: zmięk. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) anat. odstająca pozostałość amputowanej kończyny lub część ciała niedostatecznie wykształcona

(1.2) med. wet. pozostałość narządu wewnętrznego po usunięciu jego części

(1.3) pot. wystająca resztka czegoś, zazwyczaj po uszkodzeniu

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kikut	kikuty
dopełniacz	kikuta	kikutów
celownik	kikutowi	kikutom
biernik	kikut	kikuty
narzędnik	kikutem	kikutami
miejscownik	kikucie	kikutach
wołacz	kikucie	kikuty

przykłady:

(1.1) Po obcięciu palca został mi jedynie kikut.

(1.1) Dziecko urodziło się bez w pełni wykształconych kończyn, a jedynie z maleńkimi kikutami.

(1.1) Pudelek sąsiadów merda kikutem ogonka z zawrotną prędkością.

składnia:

(1.1) kikut + D.

(1.2) kikut + D.

kolokacje:

(1.1) kikut kończyny / nogi / ogona • krwawiący kikut

(1.2) kikut odbytnicy / trzustki / żołądka

(1.3) suchy / wypalony kikut • kikuty drzew

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kikucik mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *kykutъ

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) stub, stump
• czeski: (1.1) pahýl m
• esperanto: (1.1) stumpo
• francuski: (1.1) moignon m
• hiszpański: (1.1) muñón m
• kataloński: (1.1) monyó m
• korsykański: (1.1) muzzicone m
• niemiecki: (1.1) Stummel m, Stumpf m, Amputationsstumpf m
• włoski: (1.1) moncone m, moncherino m

źródła: