klejnot

klejnot (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jubil. drogocenny kamień lub wyrób jubilerski

(1.2) przen. cenna rzecz lub osoba

(1.3) ozdoba hełmu rycerskiego

(1.4) herald. część herbu szlacheckiego znajdująca się nad hełmem lub koroną

(1.5) daw. pot. herb szlachecki

(1.6) godność szlachecka

(1.7) lm zob. klejnoty

odmiana:

(1.1-6)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	klejnot	klejnoty
dopełniacz	klejnotu	klejnotów
celownik	klejnotowi	klejnotom
biernik	klejnot	klejnoty
narzędnik	klejnotem	klejnotami
miejscownik	klejnocie	klejnotach
wołacz	klejnocie	klejnoty

(1.7) zob. klejnoty

przykłady:

(1.1) Prababcia podarowała mi złoty pierścień z turkusowym klejnotem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) klejnoty koronne

synonimy:

(1.1) kamień szlachetny, biżuteria, cenność, kosztowność, skarb

(1.2) skarb, oczko w głowie, cudo

(1.5) herb

(1.6) szlachectwo

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) kamień

hiponimy:

(1.1) perła, brylant, diament, rubin, szmaragd, topaz, szafir

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. klejnotka ż, klejnoty nmos, klejnotni mos

zdrobn. klejnocik m

przym. klejnotowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

śwn. kleinôt, por. niem. Kleinod

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) gem, jewel
• bułgarski: (1.1) бижу n
• czeski: (1.1) šperk m, klenot m
• duński: (1.1) klenodie n
• kaszubski: (1.1) klénot m, skôrb m, kòsztownosc ż; (1.2) skôrb m
• kataloński: (1.1) gemma ż
• łaciński: (1.1) gemma ż
• niemiecki: (1.1) Edelstein m, Juwel n, Kleinod n, Schmuckstück n
• norweski (bokmål): (1.1) klenodium n
• norweski (nynorsk): (1.1) klenodium n
• rosyjski: (1.1) бриллиа́нт m; (1.2) жемчу́жина ż
• szwedzki: (1.1) juvel w, klenod w, dyrbarhet w, dyrgrip w; (1.2) klenod w, pärla w, juvel w, skatt w
• wilamowski: (1.1) klyjnöt m; (1.2) klyjnöt m; (1.4) klyjnöt m
• włoski: (1.1) gemma ż
• wolof: (1.1) tàkkaay

źródła: