kumpela

kumpela (język polski)

wymowa:

IPA: [kũmˈpɛla], AS: [kũmpela], zjawiska fonetyczne: nazal.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. dobra koleżanka

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kumpela	kumpele
dopełniacz	kumpeli	kumpel
celownik	kumpeli	kumpelom
biernik	kumpelę	kumpele
narzędnik	kumpelą	kumpelami
miejscownik	kumpeli	kumpelach
wołacz	kumpelo	kumpele

przykłady:

(1.1) Kaśka to moja dobra kumpela.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) kompanka, kumpelka, współtowarzyszka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kumpelka ż, kumplostwo n, kumplowanie n, skumplowanie n, zakumplowanie n

forma męska kumpel m

czas. kumplować się ndk., skumplować się dk., zakumplować się dk.

przym. kumpelski, kumplowski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) gal pal, galpal

źródła: