lejce

lejce (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈlɛjt͡sɛ], AS: [lei ̯ce] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) hipol. rzemienne pasy służące do kierowania koniem

(1.2) pot. prawo jazdy

odmiana:

(1.1-2) lp lejc;

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	lejce
dopełniacz	lejców / lejcy
celownik	lejcom
biernik	lejce
narzędnik	lejcami
miejscownik	lejcach
wołacz	lejce

przykłady:

(1.2) Od kiedy straciłem lejce za przekroczenie prędkości w zabudowanym, muszę jeździć do pracy autobusem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wodze, cugle; daw. lec; gw. lecka, gw. (Śląsk Cieszyński) oprata

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

źródłosłów dla jid. לייצע

uwagi:

znaczenie 1.2 używa się głównie w kontekście utraty bądź rzadziej zdobycia prawa jazdy

tłumaczenia:

• duński: (1.1) tømme w
• interlingua: (1.1) brida, redina
• jidysz: (1.1) לייצע ż
• kaszubski: (1.1) lécczi lm
• łaciński: (1.1) habena ż
• niemiecki: (1.1) Zügel m
• rosyjski: (1.1) вожжи
• ukraiński: (1.1) віжки
• wilamowski: (1.1) łaetsułn n, łaetcułn n, łȧtsułn n, łȧtcułn n

źródła: