medyk

medyk (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈmɛdɨk], AS: [medyk]

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. student medycyny (kierunku lekarskiego)

(1.2) przest. lekarz

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) eduk. pot. szkoła zawodowa o profilu medycznym

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	medyk	medycy
dopełniacz	medyka	medyków
celownik	medykowi	medykom
biernik	medyka	medyków
narzędnik	medykiem	medykami
miejscownik	medyku	medykach
wołacz	medyku	medycy

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	medyk	medyki
dopełniacz	medyka	medyków
celownik	medykowi	medykom
biernik	medyk	medyki
narzędnik	medykiem	medykami
miejscownik	medyku	medykach
wołacz	medyku	medyki

przykłady:

(1.1) Kaśka chodzi z jakimś medykiem, ale on wciąż siedzi w książkach.

(1.2) Medyk królowej, od tygodni trujący króla, nie pokazywał niczego po sobie.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) lekarz

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) student

(2.1) szkoła

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. medykament mrz, medycyna ż, medykalizacja ż, medykalizowanie n

forma żeńska medyczka ż

czas. medykalizować ndk.

przym. medyczny

przysł. medycznie

skr. med.

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. medicus

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: lekarz

• białoruski: (1.1) медык m; (1.2) медык m
• bułgarski: (1.1) медик m; (1.2) медик m
• francuski: (1.1) carabin m
• rosyjski: (1.1) медик m; (1.2) медик m
• ukraiński: (1.1) медик m; (1.2) медик m

źródła: