plask

plask (język polski)

wymowa:

IPA: [plask], AS: [plask]

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pot. dźwięk plaskania, który powstaje podczas uderzenia o coś płaskiego lub miękkiego

wykrzyknik onomatopeiczny

(2.1) dźwięk. naśladowanie plasku (1.1)

wykrzyknik w funkcji czasownika

(3.1) zrobić plask (1.1)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	plask	plaski
dopełniacz	plasku	plasków
celownik	plaskowi	plaskom
biernik	plask	plaski
narzędnik	plaskiem	plaskami
miejscownik	plasku	plaskach
wołacz	plasku	plaski

(2.1) nieodm.

(3.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Słyszałaś ten dziwny plask? Chyba coś spadło z dachu.

(2.1) Podniósł rękę, aby zabić komara siedzącego mu na udzie. Plask! Ale komar zdążył odlecieć.

(3.1) Chłopiec potknął się i plask na buzię.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. plaskać ndk.

rzecz. plaskacz mzw

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(2.1) por. bum

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) clap, smack, slap

źródła: