prawowity

prawowity (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpravɔˈvʲitɨ], AS: [pravovʹity], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) legalny, uzasadniony prawnie, zgodny z prawem, właściwy

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	prawowity		prawowita	prawowite	prawowici	prawowite
dopełniacz	prawowitego		prawowitej	prawowitego	prawowitych
celownik	prawowitemu		prawowitej	prawowitemu	prawowitym
biernik	prawowitego	prawowity	prawowitą	prawowite	prawowitych	prawowite
narzędnik	prawowitym		prawowitą	prawowitym	prawowitymi
miejscownik	prawowitym		prawowitej	prawowitym	prawowitych
wołacz	prawowity		prawowita	prawowite	prawowici	prawowite

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) prawowity dziedzic / sukcesor / następca tronu • prawowity właściciel • prawowita władza • prawowite dziecko

synonimy:

(1.1) prawy, zgodny z przepisami, dozwolony prawem, mający tytuł prawny / legitymację prawną

antonimy:

(1.1) nieprawowity, nieprawny, bezprawny, niezgodny z prawem, niezgodny z przepisami, zakazany, bez tytułu prawnego

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. prawniczek mos, prawo n, prawowitość ż

przysł. prawo, prawowicie

przedr. prawo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) lawful, legal, rightful, legitimate
• białoruski: (1.1) легітымны, легальны, законны
• duński: (1.1) retmæssig, legitim
• esperanto: (1.1) legitima
• hiszpański: (1.1) legítimo, legal
• jidysz: (1.1) כּשר (koszer)
• łaciński: (1.1) iustus
• nowogrecki: (1.1) νόμιμος
• rosyjski: (1.1) легитимный, легальный, законный
• ukraiński: (1.1) законний

źródła: