solista

Podobna pisownia: sólista

solista (język polski)

wymowa:

IPA: [sɔˈlʲista], AS: [solʹista], zjawiska fonetyczne: zmięk.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) muz. muzyk wykonujący utwór muzyczny lub śpiewający pojedynczo

(1.2) muz. muzyk wykonujący wirtuozerskie partie utworu w towarzystwie orkiestry lub chóru

(1.3) choreogr. najwyższej klasy tancerz wykonujący główne role w spektaklu baletowym

(1.4) sport. w łyżwiarstwie i wrotkarstwie figurowym, zawodnik, który startuje w konkurencji jazdy indywidualnej

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	solista	soliści
dopełniacz	solisty	solistów
celownik	soliście	solistom
biernik	solistę	solistów
narzędnik	solistą	solistami
miejscownik	soliście	solistach
wołacz	solisto	soliści
depr. M. i W. lm: (te) solisty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. solówka ż, solo n

forma żeńska solistka ż

przym. solowo

przysł. solo

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-4) wł. solista < wł. solo < łac. solus → sam

uwagi:

zob. też solista w Wikipedii

(1.3) por. koryfej

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) soloist
• białoruski: (1.1) саліст
• bułgarski: (1.1) солист m
• czeski: (1.1) sólista m
• duński: (1.1) solist w; (1.2) solist w; (1.3) solist w; (1.4) solist w
• esperanto: (1.1) solisto
• francuski: (1.1) soliste m
• hiszpański: (1.1) solista m
• kaszubski: (1.1) solysta m
• macedoński: (1.1) солист m
• niemiecki: (1.1) Solist m, Solosänger m; (1.3) Solotänzer m
• norweski (bokmål): (1.1) solist n
• norweski (nynorsk): (1.1) solist m
• portugalski: (1.1) solista m
• rumuński: (1.1) solist m
• słowacki: (1.1) sólista
• słoweński: (1.1) solist m
• szwedzki: (1.1) solist w
• ukraiński: (1.1) соліст m
• włoski: (1.1) solista m

źródła: