spacerowicz

spacerowicz (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌspat͡sɛˈrɔvʲit͡ʃ], AS: [spacerovʹič], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która spaceruje

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	spacerowicz	spacerowicze
dopełniacz	spacerowicza	spacerowiczów
celownik	spacerowiczowi	spacerowiczom
biernik	spacerowicza	spacerowiczów
narzędnik	spacerowiczem	spacerowiczami
miejscownik	spacerowiczu	spacerowiczach
wołacz	spacerowiczu	spacerowicze

przykłady:

(1.1) Wzdłuż całego wału spacerowicze mogą podziwiać różnorodność krajobrazów.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. spacer m, spacerek m, spacerniak m, spacerówka ż, spacerowanie n, pospacerowanie n

forma żeńska spacerowiczka ż

czas. spacerować ndk., pospacerować dk.

przym. spacerowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. spacer + -owicz

uwagi:

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) paseante m
• nowogrecki: (1.1) περιπατητής m
• włoski: (1.1) passeggiatore m

źródła: