stilbit

stilbit (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) miner. pospolity minerał z gromady krzemianów, kruchy, uwodniony glinokrzemian wapnia; zob. też stilbit w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	stilbit	stilbity
dopełniacz	stilbitu	stilbitów
celownik	stilbitowi	stilbitom
biernik	stilbit	stilbity
narzędnik	stilbitem	stilbitami
miejscownik	stilbicie	stilbitach
wołacz	stilbicie	stilbity

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) desmin

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. στίλβω → lśnić, błyszczeć

Nazwę wprowadził mineralog René Just Haüy w 1796 roku.

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) stilbite
• bułgarski: (1.1) стилбит m
• francuski: (1.1) stilbite ż
• słowacki: (1.1) stilbit m
• ukraiński: (1.1) стильбіт m

źródła: