tygodnik

tygodnik (język polski)

wymowa:

IPA: [tɨˈɡɔdʲɲik], AS: [tygodʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) czasopismo ukazujące się co tydzień; zob. też tygodnik w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	tygodnik	tygodniki
dopełniacz	tygodnika	tygodników
celownik	tygodnikowi	tygodnikom
biernik	tygodnik	tygodniki
narzędnik	tygodnikiem	tygodnikami
miejscownik	tygodniku	tygodnikach
wołacz	tygodniku	tygodniki

przykłady:

(1.1) W kioskach pojawił się nowy tygodnik – „Życie w metropolii”.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. tydzień m

przym. tygodnikowy, tygodniowy

przysł. tygodniowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. tydzień

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) weekly
• baskijski: (1.1) astekari, asteroko
• białoruski: (1.1) штотыднёвік m
• bułgarski: (1.1) ежеседмичник m
• duński: (1.1) ugeblad n, ugemagasin n, ugeskrift n
• esperanto: (1.1) semajna gazeto
• hiszpański: (1.1) semanario m
• japoński: (1.1) 週刊雑誌
• jidysz: (1.1) וואָכנבלאַט n (wochnblat)
• kaszubski: (1.1) niedzélnik m, tidzenik m
• kazachski: (1.1) апталық
• niemiecki: (1.1) Wochenzeitung ż, Wochenschrift ż, Wochenzeitschrift ż
• rosyjski: (1.1) еженедельник m
• węgierski: (1.1) hetilap

źródła: