uliczka

uliczka (język polski)

wymowa:

IPA: [uˈlʲit͡ʃka], AS: [ulʹička], zjawiska fonetyczne: zmięk.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) krótka lub wąska ulica

(1.2) zdrobn. od: ulica

(1.3) pszcz. przestrzeń między dwiema ramkami w ulu

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	uliczka	uliczki
dopełniacz	uliczki	uliczek
celownik	uliczce	uliczkom
biernik	uliczkę	uliczki
narzędnik	uliczką	uliczkami
miejscownik	uliczce	uliczkach
wołacz	uliczko	uliczki

przykłady:

(1.1) Lubię przechodzić tą uliczką.

składnia:

kolokacje:

(1.1) Złota Uliczka w Pradze

synonimy:

(1.1) alejka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ulica ż

przym. uliczny

związki frazeologiczne:

ślepa uliczka

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) alley
• arabski: (1.1) زقاق
• baskijski: (1.1) kalezulo
• czeski: (1.1) ulička ż
• duński: (1.1) gyde w, smøge w, stræde n
• esperanto: (1.1) vojeto, strateto
• francuski: (1.1) ruelle ż
• hiszpański: (1.1) callejón m, calleja ż
• jidysz: (1.1) געסל n (gesl), געסקע ż (geske), ליק m (lik)
• niemiecki: (1.1) Gasse ż; (1.2) Gässchen n; (1.3) Wabengasse ż
• nowogrecki: (1.1) σοκάκι n, στενάκι n
• szwedzki: (1.1) gränd w
• węgierski: (1.1) utcácska
• wilamowski: (1.1) gasła n, gaosła n

źródła: