welon

welon (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈvɛlɔ̃n], AS: [velõn], zjawiska fonetyczne: nazal.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) przezroczysty materiał upinany na głowie i stanowiący część ubioru (m.in. stroju panny młodej, zakonnic lub niektórych duchownych)

(1.2) rel. zdobiona tkanina używana podczas liturgii jako wierzchnia szata do błogosławieństwa

(1.3) rel. nakrycie diskosa i kielicha w czasie proskomidii

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) zool. ryba akwariowa

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	welon	welony
dopełniacz	welonu	welonów
celownik	welonowi	welonom
biernik	welon	welony
narzędnik	welonem	welonami
miejscownik	welonie	welonach
wołacz	welonie	welony

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	welon	welony
dopełniacz	welona	welonów
celownik	welonowi	welonom
biernik	welona	welony
narzędnik	welonem	welonami
miejscownik	welonie	welonach
wołacz	welonie	welony

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) koronkowy / ślubny welon

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. welonik m

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) wł. velo < łac.

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) було n
• cerkiewnosłowiański: (1.3) аеръ m
• hiszpański: (1.1) velo m
• jidysz: (1.1) ślubny דעקטוך n (dektuch)
• kaszubski: (1.1) szlejer m
• niderlandzki: (1.1) sluier m
• rosyjski: (1.1) фата́ ż
• wilamowski: (1.1) śłaejer m, šlȧjer m, śłajer m, dyny tüh n
• włoski: (1.1) velo

źródła: