zwiadowca

zwiadowca (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) wojsk. żołnierz, który przeprowadza zwiad, rozpoznanie; zob. też zwiadowca w Wikipedii

(1.2) harc. dawny stopień harcerski

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	zwiadowca	zwiadowcy
dopełniacz	zwiadowcy	zwiadowców
celownik	zwiadowcy	zwiadowcom
biernik	zwiadowcę	zwiadowców
narzędnik	zwiadowcą	zwiadowcami
miejscownik	zwiadowcy	zwiadowcach
wołacz	zwiadowco	zwiadowcy

przykłady:

(1.1) Nasz zwiadowca wpadł w pułapkę wroga.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zwiad mrz

forma żeńska zwiadowczyni ż

przym. zwiadowczy

przysł. zwiadowczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) scout
• cerkiewnosłowiański: (1.1) аѳаримъ m
• czeski: (1.1) průzkumník m
• esperanto: (1.1) skolto
• hiszpański: (1.1) explorador m, batidor m
• kazachski: (1.1) шолғыншы, барлаушы
• łaciński: (1.1) eruptor m, speculator m
• nowogrecki: (1.1) ανιχνευτής m
• rosyjski: (1.1) разведчик m
• szwedzki: (1.1) spanare w, spejare w
• ukraiński: (1.1) розвідник m
• włoski: (1.1) esploratore m

źródła: