Барысікі
вёска ў Пружанскім раёне Берасьцейскай вобласьці Беларусі From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Бары́сікі[3] — вёска ў Беларусі, каля ўтоку ракі Хораўкі ў Шчыбу. Уваходзяць у склад Зеляневіцкага сельсавету Пружанскага раёну Берасьцейскай вобласьці. Насельніцтва на 2012 год — 20 чалавек. Знаходзяцца за 40 км на паўночны ўсход ад Пружанаў, 37 км ад чыгуначнай станцыі Ваўкавыск (лінія Баранавічы — Сьвіслач), на аўтамабільнай дарозе Р98 «Абход тэрыторыі нацыянальнага парку „Белавеская пушча“».
Remove ads
Назва
Паводле пружанскай гісторыка і краязнаўцы Веры Церахавай, назва вёскі паходзіць ад імя «Барыс», у памяншальнай форме — Барысік[4].
Гісторыя
25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Барысікі абвяшчаліся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яны ўвайшлі ў склад Беларускай ССР[5]. Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году Барысікі апынуліся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, у гміне Лыскаў Ваўкавыскага павету Беластоцкага ваяводзтва[6].
У 1939 годзе Барысікі ўвайшлі ў склад БССР, з 15 студзеня 1940 году ў Ружанскім, з 25 сьнежня 1962 году ў Пружанскім раёнах Берасьцейскай вобласьці (з 8 студзеня да 19 чэрвеня 1954 году — Гарадзенскай вобласьці).
У часе Другой сусьветнай вайны нацысты забілі 80 жыхароў вёскі беларускай і жыдоўскай нацыянальнасьцяў[7].
На 2003 год у Барысіках было 18 двароў, на 2005 год — 20 двароў, на 2012 год — 14 двароў. Да 2006 году вёска ўваходзіла ў склад Лыскаўскага сельсавету. Пастановай Берасьцейскага абласнога савету дэпутатаў №261 7 верасьня 2006 году сельсавет скасавалі, яго вёскі ўвайшлі ў склад Зеляневіцкага сельсавету[8].
Remove ads
Насельніцтва
Славутасьці
Непадалёк ад вёскі, па дарозе на Лыскаў, знаходзяцца могілкі, якія чакаюць улучэньня ў Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Беларусі. Тут пахаваныя прадстаўнікі шляхецкіх родаў Быхаўцаў, Валконскіх, Карпінскіх[10], генэралы артылерыі расейскага войска Томаш Казяроўскі і Ян Дварніцкі[11], і інш.
Увесну 2010 року была разрабаваная адна з магілаў, у якой пахаваны генэрал расейскага войска Станіслаў Юзэф Даніель Быхавец (1829—1883). Каля мармуровае пліты, якая прыкрывала магілу, былі зробленыя два падкопы і ўзламаная мэталічная труна. Пры гэтым былі пашкоджаныя рэшткі пахаванага. Бацька Станіслава Аляксандар Быхавец вядомы тым, што захоўваў рукапісныя хронікі XVI стагодзьдзя. Мяркуецца, што ў 1834 року менавіта ён перадаў гэтыя рукапісы гісторыку ВКЛ Тэадору Нарбуту[10], ад якога яны й атрымалі назву «Хроніка Быхаўца».
Былі заўважныя сьляды пашкоджаньняў і на некаторых іншых надмагільлях, але ўскрыць іх злачынцы ня здолелі. Пружанскі райаддзел міліцыі ўзбудзіў крымінальную справу па артыкуле 344 КК РБ «Наўмыснае разбурэньне, зьнішчэньне ці пашкоджаньне помнікаў гісторыі і культуры»[10].
На братэрскай магіле 80 мірных жыхароў вёскі, забітых нацысцкімі акупантамі, усталяваны абэліск (1980).
Remove ads
Асобы
- Юзэф Данілік[12], польскі жаўнер, кавалер ордэну Віртуці Мілітары[13]
Крыніцы
Літаратура
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads