Вілейка (імя)

Вілейка (Вілека, Вілік, Вілек) — мужчынскае імя і вытворнае ад яго прозьвішча.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Вілейка (неадназначнасьць).

Willeke
Паходжаньне
Мова(-ы)	германскія
Утворанае ад	Wilo + суфікс з элемэнтам -к- (-k-)
Іншыя формы
Варыянт(ы)	Вілека, Вілік, Вілек
Зьвязаныя артыкулы
якія пачынаюцца з «Вілейка»

Паходжаньне

Асноўны артыкул: Імёны ліцьвінаў

Віліка або Вілека (Wilico, Willicho, Willeca^[1], Vilike^[2], Wileka^[3], Willeke^[4]) — імя германскага паходжаньня^[5]. Іменная аснова -віл- (імёны ліцьвінаў Вільбут, Вільгейда, Мунтвіл; германскія імёны Willebut, Williheid, Muntwil) паходзіць ад гоцкага wilja 'воля'^[6].

Адпаведнасьць імя Вілейка германскаму імю Wilico (Willicho, Wilich), якое ўпамінаецца яшчэ ў V стагодзьдзі, сьцьвердзіў францускі лінгвіст-германіст Раймонд Шмітляйн, які на падставе шматгадовых дасьледаваньняў прыйшоў да высноваў пра германскае паходжаньне літоўскіх уласных імёнаў^[7].

Этымалягічны слоўнік старапольскіх асабовых імёнаў, выдадзены Польскай акадэміяй навук, адзначае гістарычнае бытаваньне ў Польшчы германскага імя Wilich^[8].

У Прусіі бытавала імя Віліка: Willico (1348 год)^[9].

Германскае імя Wilke бытавала ў XV ст. у Рызе^[10]. Апроч таго, у Рызе бытавала германскае імя Willeke^[11].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Petrus Villicus (1220 год)^[12]; Comes Vilih (каля 1252 году)^[13]; servientibus, quorum duo videlicet Dythko Vyleykovycz (15 жніўня 1489 году)^[14]; чоловека зъ землею на имя Сакеля Вилеиковича (6 жніўня 1493 году)^[15]; Вилеика (2 лістапада 1498 году)^[16]; а Нашка Вилеиковича (11 верасьня 1504 году)^[17]; жаловалъ перед ними Анъдрушко Вилеиковичъ (9 лістапада 1506 году)^[18]; на Анъдруша Вилеиковича (20 траўня 1506 году)^[19]; Ян Вилеикович, служба (1 ліпеня 1542 году)^[20]; село Вилейковичи (1554 год)^[21]; с поддаными… Мицомъ Вилейкою (19 сакавіка 1562 году)^[22]; земянми гдръскими повету Вилкомирского, паномъ Миколаем Вилейком (13 ліпеня 1596 году)^[23]; земяне гдрьские повету Вилкомирского, пан Миколай Юревич Вилейко (кастрычнік 1596 году)^[24]; Wilek (1636 год)^[25]; Вилейко (21 чэрвеня 1656 году)^[26]; Stanisław Wiłejko (1690 год)^[27]; Stanisław Wileyko Strażnik Woiewodztwa Wileńskiego^[28], Ian Wileyko^[29] (1697 год); Wiłeykowiczy… Wiłeykiszki… Wiłeyka (1744 год)^[30]; Rozalia Wiłłejko (1802 год)^[31].

Носьбіты

• Станіслаў Вілейка († па 1700) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, стражнік віленскі

З XVI ст. прыдомкам Вілейка карыстаўся літоўскі шляхецкі род Рымшэвічаў^[32].

Вілейкі гербу Касьцеша — літоўскі шляхецкі род зь Віленскага павету^[33].

Вілэйкі (Wiłejko) — літоўскі шляхецкі род з ваколіцаў Гадуцішкаў і Лынтупаў^[34].

Вілейкі (Wilejko) — літоўскі шляхецкі род з Троцкага павету^[35].

Вілік (Wilik) — прозьвішча, зафіксаванае ў XIX стагодзьдзі ў ваколіцах Сувалкаў^[36].

У XVI ст. існавалі дзьве «нівы» Вілекішкі (Вилекишки) у Жамойцкім старостве^[37]. У 1594 годзе ўпаміналася служба людзей у Вілейкавічах Упіцкага павету^[38].

На гістарычнай Меншчыне існуе вёска Новая Вілейка.