Кабылічы (Навасёлкаўскі сельсавет)

Кабы́лічы^[1] (з 1964 — Пціча́нская, таксама сустракаецца Пціча́нскае, н.; Пціча́нка, ж.) — вёска ў Пухавіцкім раёне Менскай вобласьці Беларусі. Уваходзіць у склад Навасёлкаўскага сельсавету.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Кабылічы.

Кабылічы
трансьліт. Kabyličy[a]
Першыя згадкі:	канец XVII ст.
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Менская
Раён:	Пухавіцкі
Сельсавет:	Навасёлкаўскі
Вышыня:	168 м н. у. м.
Насельніцтва:	104 чал. (2009)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 1713
Нумарны знак:	5
Геаграфічныя каардынаты:	53°27′54″ пн. ш. 27°51′36″ у. д.
Кабылічы на мапе Беларусі ± Кабылічы Кабылічы
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Гісторыя

Пад назвай Кабылічы згадваецца ў канцы XVII ст. у складзе Менскага павету Менскага ваяводзтва Вялікага Княства Літоўскага.

У XVII ст. вёска належала Янушу Быхаўцу. Януш Быхавец быў забіты ў маёнтку Таўкачэвічы ў часе наезду суседам Андрэем Вінкам з Шацку ў 1620 годзе, фальварак быў разбураны. Маёмасьць перайшла брату Януша Базылю Быхаўцу (?—1653), шляхецкага роду Быхаўцаў герба «Магіла», які паходзіў са Смаленскай зямлі. Базыль — віленскі гродзкі пісар (1623—1632), меў братоў Януша і Аляксандра Пракопа (памёр 1646). Базыль быў апекуном дзяцей Януша. Валодаў маёнткамі Таўкачэвічы, Шацак, Грэбені, Дудзічы з вёскамі Церабелі, Сяргеевічы і Кабылічы, Бакшты, Сідаровічы ў Менскім ваяводзтве, ды іншымі землямі ў Гарадзенскім, Троцкім і Лідзкім паветах. Памёр без нашчадкаў.

У 1760 годзе (паводле іншых зьвестак у 1748) судзьдзя ваўкавыскі Ўладзіслаў Быхавец перадаў правы на вечнае карыстаньне Дудзічамі разам з фальваркамі Кавалевічы, Сяргеевічы і Кабылічі дачцэ Казімера Аляксандры Заранак-Грабоўскай, якая разам з сястрой Альжбетай жыла ў Таўкачэвічах^[2]. Належалі да маёнтку Сяргеевічы. Пасьля належалі Прозарам, Францішку Букатаму, Ліпскім.

Пасьля Другога падзелу Рэчы Паспалітай 1793 году ў складзе Расейскай імпэрыі. У 1816 годзе уласнасьць Ржавускіх, пазьней належала Ельскім. У пачатку XIX ст. у Ігуменскі павеце Менскай губэрні, ёсьць капліца і карчма. На карце Шуберта сярэдзіны XIX ст. на месцы сучаснай вёскі Пцічанская (Кабылічы) быў пазначаны маёнтак Кабылічы, а на месцы вёскі Прыстань была вёска Кабылічы^[3].

Пасьля 1863 году валодае Пётр Папоў. Паводле перапісу 1897 года маёнткам Кабылічы валодаў Іван Бунге, шляхціц, лютэранін.

У пачатку 20 стагодзьдзя ў Цітвянскай воласьці Ігуменскага павету Менскай губэрні.

У Першую сусьветную вайну ў лютым — сьнежні 1918 году была пад акупацыяй войскаў кайзэраўскай Нямеччыне.

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай вёска абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. З 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І з’езду КП(б) Беларусі вёска ўвайшла ў склад БССР.

У жніўні 1919 — ліпені 1920 вёска знаходзілася пад польскай уладай.

З чэрвеня 1941 году да 4 ліпеня 1944 году вёска была пад нямецкай акупацыяй.

30 ліпеня 1964 года вёска Кабылічы праз «немілагучнасьць» была перайменавана ў вёску Пцічанская^[4].

Да 29 чэрвеня 2006 году вёска ўваходзіла ў склад Гарэлецкага сельсавету^[5].

Насельніцтва

• 1816 — 12 двароў, 80 жыхароў
• 1858 — 45 рэвізскіх душ
• 1897 — 75 двароў, 229 душ мужчынскага полу, 215 душ жаночага полу
• 1910 — 101 двор, 613 жыхароў
• 1917 — 112 двароў, 599 жыхароў
• 2002 — 70 двароў, 131 жыхар
• 2009 — 104 жыхары^[6][7]
• 2012 — 45 гаспадарак, 85 жыхароў

Славутасьці

• Курганны могільнік — за 1,2 км на паўднёвым ўсход ад вёскі.

Галерэя

• 
  Хата на Цэнтральнай вуліцы, 2018 г.
• 
  Вясковыя могілкі
• 
  Мапа ваколіц Шацка 1927 году, на якой пазначана вёска Кабылічы

Заўвагі

1. Паводле афіцыйнай назвы — Pcičanskaja.