Пётар Пракаповіч

Пё́тар Пятро́віч Пракапо́віч (3 лістапада 1942, вёска Роўна^[1][2] або Казлы^[3], Беластоцкая акруга, Усходняя Прусія, Трэці Райх^[4] (цяпер у Пружанскім раёне Берасьцейскай вобласьці) — беларускі дзяржаўны дзяяч, 4-ы старшыня праўленьня Нацыянальнага банку Рэспублікі Беларусь^[5] (1998—2011). Герой Беларусі.

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Пракаповіч.

Пётар Пракаповіч лац. Piotar Prakapovič
Віцэ-прэм’ер Рэспублікі Беларусь
18 студзеня 2013 — 27 сьнежня 2014
Прэзыдэнт	Аляксандар Лукашэнка
Прэм’ер-міністар	Міхаіл Мясьніковіч
Папярэднік	Сяргей Румас
Наступнік	Васіль Мацюшэўскі
4-ы старшыня праўленьня Нацыянальнага банку Рэспублікі Беларусь
сакавік 1998 — 18 ліпеня 2011
Прэзыдэнт	Аляксандар Лукашэнка
Прэм’ер-міністар	Сяргей Лінг (да 18 лютага 2000), Уладзімер Ярмошын (да 1 лістапада 2001), Генадзь Навіцкі (да 10 ліпеня 2003), Сяргей Сідорскі (да 28 сьнежня 2010), Міхаіл Мясьніковіч
Папярэднік	Генадзь Алейнікаў
Наступнік	Надзея Ермакова
намесьнік кіраўніка Адміністрацыі прэзыдэнта Беларусі
1996 — 1998
Прэзыдэнт	Аляксандар Лукашэнка
Прэм’ер-міністар	Сяргей Лінг
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	3 лістапада 1942 (82 гады) вёска Казлы, Усходняя Прусія
Адукацыя	Днепрапятроўскі інжынэрна-будаўнічы інстытут (1966)
Узнагароды	Мэдаль Героя Беларусі Ордэн Айчыны 3 ступені (Беларусь) Ордэн Працоўнага Чырвонага Сьцягу Ордэн «Знак Пашаны»

Біяграфія

Нарадзіўся на акупаванай тэрыторыі цяперашняга Пружанскага раёну, пасьля сям’я пераехала ў Тамашоўку Берасьцейскага раёну. З 5-е клясы Пётар Пракаповіч вучыўся ў Камароўскай сярэдняй школе^[6], дзе сядзеў за адной партай зь Пятром Клімуком.

Пасьля сканчэньня школы спрабаваў паступіць у горнапрамысловую школу, аднак ня быў прыняты з-за стану здароўя^[7]. У 1960—1961 — муляр Даўжанскага шахтабудаўнічага ўпраўленьня Сьвярдлоўскай вобласьці.

У 1966 скончыў Днепрапятроўскі інжынэрна-будаўнічы інстытут(uk).

У 1966—1972 — майстар-будаўнік, прараб, галоўны інжынэр, начальнік будаўнічага ўпраўленьня № 3 трэсту «Цэлінаградпрамбуд» (Казахстан).

У 1972—1976 — намесьнік старшыні, старшыня праўленьня Кобрынскай міжкалгаснай будаўнічай арганізацыі.

У 1976—1996 — галоўны інжынэр Берасьцейскага аблміжкалгасбуду, генэральны дырэктар Берасьцейскага аблсельсбуду, «Берасьцеаблсельбуд».

У 1990—1995 — дэпутат Вярхоўнага Савета Беларусі 12 скліканьня, сябра Камісіі па пытаньнях архітэктуры, будаўніцтва, вытворчасьці будаўнічных матэрыялаў і жыльлёва-камунальнай гаспадаркі вёскі і гораду. Найбольш у той час вядомы сваёй жорсткай крытыкай тагачаснага старшыні Нацбанку Станіслава Багданкевіча^[7].

З 1996 — намесьнік кіраўніка Адміністрацыі прэзыдэнта Беларусі, першы намесьнік прэм’ер-міністра Беларусі. З 13 студзеня 1997 — чалец Савету Рэспублікі Нацыянальнага сходу 1-га скліканьня. Паўнамоцтвы датэрмінова спыненыя 15 траўня 1998 у сувязі зь пераходам на іншую пасаду^[8][9].

З сакавіка 1998 да ліпеня 2011 — старшыня праўленьня Нацыянальнага банку Рэспублікі Беларусь. 17 жніўня 2012 прызначаны памочнікам Лукашэнкі па эканоміцы замест Сяргея Ткачова.

З 18 студзеня 2013 — намесьнік прэм’ер-міністра Рэспублікі Беларусь замест Сяргея Румаса. 27 сьнежня 2014 году адпраўлены ў адстаўку разам са шматлікімі іншымі ўраднікамі Беларусі^[10].

27 сьнежня 2014 году прызначаны старшынём назіральнае рады БПС-Сбербанку^[11].

Пражывае ў менскім мікрараёне Дразды, дзе мае дзьве хаты^[12].

Дзейнасьць на пасадзе кіраўніка Нацбанку

За часамі кіраваньня Пятра Пракаповіча адбыліся дзьве разавыя дэвальвацыі беларускага рубля: у 2009 і 2011 гадох. Хоць яшчэ ў сакавіку 2011 року ён абвясьціў:

	Пакуль я ёсьць старшынём праўленьня Нацбанку, ніякай разавай аднамомантавай дэвальвацыі ніколі ня будзе. У нас дастаткова досьведу, які мы назапасілі за 15 гадоў, і гэты досьвед сьведчыць пра тое, што гэтае благое рашэньне для беларусаў. Паколькі благое рашэньне, мы яго выконваць ня будзем <…> Нават дэвальвацыі ў 5% у нас ніколі ня будзе.
—telegraf.by, Прокопович: даже девальвации в 5% в Беларуси никогда не будет (рас.)

Працуючы старшынём Нацбанку, актыўна дапамагаў землякам. За часы ягонага кіраваньня ў Пружанах было зладжанае рэспубліканскае сьвята «Дажынкі», пабудаваныя міні-ЦЭЦ на мясцовых відах паліва, лядовы (часткова на сродкі Нацбанку^[13]) і водны палацы. На базе калгаса «60 гадоў БССР», падшэфнага Нацбанку, быў створаны найбуйнейшы аграпрамысловы холдынг краіны — ААТ «Агракамбінат Мачулішчы», ад Пружанскага раёну ў які ўваходзіць ААТ «Айчына».

Узнагароды

• Герой Беларусі (Указ № 135 ад 1 сакавіка 2006) «за значны ўнёсак у забесьпячэньне устойлівых тэмпаў эканамічнага росту і павышэньне на гэтай аснове ўзроўню жыцьця насельніцтва рэспублікі»^[7]
• Ордэн Айчыны III ступені
• Ордэн Працоўнага Чырвонага Сьцяга СССР
• Ордэн «Знак Пашаны»
• Заслужаны будаўнік БССР
• Ганаровы грамадзянін Пружанскага раёну^[14]
• Ганаровы доктар Палескага дзяржаўнага ўнівэрсытэта^[7]
• Ганаровы грамадзянін гораду Берасьця^[15]