Ямант Тулунтавіч

Ямант Тулунтавіч (? — 12 жніўня 1399) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага, намесьнік смаленскі (1395—1399) і клецкі (1398). Пачынальнік роду Ямантавічаў (Ямантаў).

Ямант Тулунтавіч
лац. Jamant Tułunatavič

Асабістыя зьвесткі
Памёр	12 жніўня 1399 Палтаўская вобласьць[1]
Род	Ямантавічы
Бацькі	Тулунт
Дзеці	Сямён (Сенька), Міхайла
Дзейнасьць	дзяржаўны службовец

Імя

Асноўны артыкул: Ямант

Амунд, Амунт, Емунд або Ёмунд (Ammundus^[2], Amund^[3], Amuntr^[4], Emund, Jomund^[5][6]) — імя германскага паходжаньня^[7]. Іменная аснова ам- (імёны ліцьвінаў Ямаўт, Ямін; германскія імёны Amolt, Ammin) мае значэньне 'актыўны, гарлівы, працавіты' і ўзыходзіць да стараісьляндзкага ama 'турбаваць, непакоіць'^[8], а аснова -мунд- (-мунт-, -монт-) (імёны ліцьвінаў Монтгерд, Валімонт, Жыгімонт; германскія імёны Mundgerd, Walmont, Sigimunt) паходзіць ад германскага *mundô 'рука, абарона, крэўнасьць'^[9] або гоцкага munds 'моц розуму, імкненьне', mundrs 'гарлівы, палкі'^[10].

Варыянты імя ў гістарычных крыніцах: Jamunt (1390 год)^[11]; Jamundt (23 красавіка 1398 году)^[12]; Jamund von Cletzke^[13], Iamund de Cletzke^[14] (12 кастрычніка 1398 году); Senkonis filii Jamuntii Lithwanie ducum (1 лютага 1411 году)^[15]; отъ князь своихъ, Ямонта да Василей Борійковъ^[16], князь Ямонтъ Толоунтовичь^[17], князя Ивана Ямонта наместника Смоленского^[18] (Наўгародзкі чацьверты летапіс); князя Ямонта^[19], князь Ямонтъ Толунтовичь^[20] (Сафійскі першы летапіс); Ямантъ (Маскоўскі летапісны звод канца XV стагодзьдзя).

Біяграфія

Зь літоўскага княскага роду, сын Тулунта.

Упершыню ўпамінаецца ў 1390 годзе, калі разам зь Вітаўтам выехаў у Прусію. У верасьні 1395 году Вітаўт як вялікі князь літоўскі даручыў яму супольна з Васілём Барэйкавічам кіраваць далучаным Смаленскім княствам. У 1398 годзе езьдзіў з пасольствам у Маскву^[21]. Таго ж году як староста (намесьнік) клецкі падпісаў Салінскую ўмову паміж Вялікім Княствам Літоўскім і Тэўтонскім ордэнам. Адначасна захоўваў урад намесьніка смаленскага, якім тытулюецца сярод палеглых ў бітве на Ворскле.

Меў сыноў Сямёна (Сеньку) і Міхайлу.