Міжэрычы

Назва

Назва па-польску была Międzyrzecz, адпавядала такой жа заходняпольскай назве. Беларускі адпаведнік польскай назве — Міжрэчча. Старая калька з польскай была Межырэч, у 1970-х зафіксаваная назва Міжэрычы^[2].

Вядомае літоўскае адыменнае прозвішча Mižerauskas (з-пад Трокаў).^{[крыніца?]}

Гісторыя

Упершыню згадваецца ў 2-й палове XV ст. як "двор" Нацовічаў (Нацаў), пазней — Ільінічаў. 3 пачатку XVI ст. ва ўладанні маршалка гаспадарскага Войцеха Клочкі. Войцех заснаваў тут касцёл, дзе захоўваўся цудоўны абраз Маці Божай. У 1550 годзе Межырэч згадваецца як мястэчка Ваўкавыскага павета Новагародскага ваяводства.

У 1560—1570-я гады ва ўладанні вялікага князя, потым зноў перайшло да Клочкаў. Праз шлюб Марыны Клочка з суддзём земскім ваўкавыскім П. Дольскім у апошняй чвэрці XVI ст. частка Межырэч перайшла ў валоданне Дольскіх. Тым жа часам ¼ частку мястэчка Межырэчы — дом на Рынку, Карбатоўскую стадолу каля дарогі з Ваўкавыску на Слонім, пляцы з мяшчанамі на вуліцах Славацічоўскай, Крывой і Слонімскай—як пасаг Раіны Мацееўны Клачкоўны Падароскай атрымаў войскі гарадзенскі Р. Война.

З 1725 годзе мястэчкам валодалі князі Вішнявецкія.

Пасля трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795) у складзе Расійскай імперыі, цэнтр воласці Ваўкавыскага павета Гродзенскай губерні. Паводле перапісу (1897) — 55 двароў, касцёл, народнае вучылішча, крама, карчма.

Паводле Рыжскага мірнага дагавора (1921) у складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, цэнтр гміны Ваўкавыскага павета Беластоцкага ваяводства.

У 1939 годзе Межырэч увайшла ў БССР, з 1940 года цэнтр сельсавета (16 ліпеня 1954 Межырэцкі сельсавет скасавалі). Станам на 1998 год—105 двароў.

У 2017 годзе Міжэрычы перададзены са складу Тулаўскага сельсавета ў Каралінскі сельсавет^[3].

Remove ads

Насельніцтва

XIX стагоддзе: 1830 — 97 муж., з іх шляхты 3, духоўнага саслоўя 1, мяшчан-іўдзеяў 72, мяшчан-хрысціян і сялян 21^[4]; 1897 — 334 чал.
XX стагоддзе: 1998 — 271 чал.