proximum

Discretiva

proximum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
proximum	casus accusativus singularis · genus masculinum	proximus (prope superlativus)
proximum	casus nominativus singularis · genus neutrum	proximus (prope superlativus)
proximum	casus accusativus singularis · genus neutrum	proximus (prope superlativus)
proximum	casus vocativus singularis · genus neutrum	proximus (prope superlativus)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈproksimum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pro·xi·mum — morphologica: proxim-um

Loci

Erasmus Schmidius 1602

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

saec. XVII.

• 1602: Etsi autem et aliae huius rei rationes afferri possent, ut bella, quibus totus fere mundus subsequentibus saeculis occupatus inquisitioni novarum terrarum operam dare non potuisse videtur, et meo quidem iudicio forte non male, tamen, quia meum iam fuit propositum ea solum afferre, quae auctoritate prisca, non tantum coniecturis, licet per se non contemnendis, niterentur, plura de hac re nunc afferre supervacaneum existimo, praesertim cum ex his iam satis constet cuivis id, quod proposueramus, nimirum et notam fuisse priscis hominibus nostram Americam et ob causam indicatam, si modo Aristotelis historica fides tribuenda est, postea ad proximum usque saeculum, quo denuo inventa et recognita fuit aliis gentibus incognitam mansisse. — Erasmus Schmidius