Eurovision Song Contest 1961
From Wikipedia, the free encyclopedia
Remove ads
Eurovision Song Contest 1961 var den sjette utgåva av Eurovision Song Contest, , den årlege songkonkurransen for medlemmane av organisasjonen EBU. Konkurransen blei arrangert laurdag 18. mars 1961 i Palais des Festivals et des Congrès i Cannes i Frankrike. Programleiar var Jacqueline Joubert.
Tre land – Finland, Jugoslavia og Spania – debuterte, noko som førte deltakartalet opp til rekordhøge 16 land.
Luxembourg vann sin fyrste siger, med franske Jean-Claude Pascal og «Nous les amoureux». Vinnarlåten var skriven av Maurice Vidalin og komponert av Jacques Datin. Storbritannia hamna på andreplass for tredje år på rad, men fekk stor kommersiell suksess med sin «Are You Sure?». Det britiske bidraget toppa blant anna den norske singellista. Sveits blei nummer tre, vertslandet Frankrike nummer fire, medan Danmark og Italia delte femteplassen. Noreg deltok for andre gong og hamna på sjuandeplass med Nora Brockstedt og balladen «Sommer i Palma».
Remove ads
Bakgrunn
Etter sigeren med «Tom Pillibi» under Eurovision Song Contest 1960 året før, var det Frankrike som stod som vertskap for andre gong i konkurransens historie. Den franske ålmennkringkastaren RTF la konkurransen til kongressenteret Palais des Festivals et des Congrès i Cannes, den same arenaen som under Eurovision Song Contest 1959 to år tidlegare.[1] Programleiar var også denne gongen Jacqueline Joubert.
Konkurransen blei for fyrste gang lagt til ein laurdag, etter å ha blitt halden på ein vekedag eller sundag åra i forvegen.[1] Dette skulle bli ein tradisjon heretter, med unntak av 1962.[2]
Scena var markant større enn åra før, det same var talet på deltakarland.[2] Finland, Jugoslavia og Spania gjorde alle sin debut i Eurovision Song Contest dette året, og dimed steig deltakartalet frå 13 til 16 land.
Remove ads
Format
Kvart deltakarland deltok gjennom ein kringkastar som var medlem av EBU. Landa stilte med eitt bidrag kvar, og bidraget skulle bli framført av ein solist eller ein duo. Det var med andre ord ikkje tillate med fleire enn to artistar på scena.[1]
Startrekkjefølgja blei avgjord ved loddtrekking torsdag kveld 16. mars, berre to dagar før finalen.[3] Spania opna konkurransen, medan Italia avslutta. Noreg hadde startnummer 12.[2][3]
Vinnaren blei kåra gjennom juryavrøysting. Kvart land hadde ei jurygruppe med ti medlemmar, der kvar jurymedlem gav eitt poeng til sin favorittsong. Jurymedlemmane måtte røyste, og dei kunne ikkje røyste på sitt eige land. Jurymedlemmane skulle vere lekfolk, og ikkje profesjonelle musikarar, utgjevarar eller komponistar.[4]
Remove ads
Produksjon
Marcel Cravenne hadde regien for sendinga, medan Maurice Barry var fotoleiar.[5] RTF brukte seks tv-kamera, der det eine viste bilete av Middelhavet og utsida av Palais des Festivals et des Congrès heilt i byrjinga av sendinga.
Som i 1959 var scena kreert av Gérard Dubois.[6] Scena var langt større enn åra i forvegen og hadde ei stor trapp midt på scena. Trappa var dekorert med blomar og leia opp til eit platå omgitt av trær. Meningen var at scena skulle forestille ei middelhavshage. Dubois hadde på førehand laga ein modell i Paris. På plass i Cannes valde han bevisst ut lyse trær, slik at dei skulle synast best mogleg på fjernsyn. Blomane blei sette inn berre timar før finalen, slik at dei var så friske og fargerike som mogleg under sendinga.[6]
Etter sendinga blei det halden ein kveldsmiddag for deltakarane og delegasjonane i Salon des Ambassadeurs i Casino municipal.[7]
Ifølgje pressa var det 2000 tilskodarar i salen, og sendinga blei følgd av anslagsvis 40 millionar tv-sjåarar.[8]
Sendinga
Finalen blei for fyrste gong lagd til ein laurdag, 18. mars 1961 frå klokka 22.00–23.35 sentraleuropeisk tid.[9] Konkurransen blei for andre gang leia av den franske tv-verten Jacqueline Joubert.
Sendinga opna med eksteriørbilete av Promenade de la Croisette og Palais des Festivals et des Congrès.[10] Deretter blei det vist bilete av kommentatorboksane bakerst på galleriet medan orkesteret spelte ein åpningsmelodi. Etter opninga entra Joubert scena og ønskte Europa, publikum og deltakarar velkommen. Deretter gjekk deltakarane i tur og orden til mikrofonen og presenterte seg med fullt namn.[10] Etter dette starta konkurransen med det spanske bidraget, etterfølgd av dei øvrige 15 bidraga.
Blant deltakarane var kjende artistar som svenske Lill-Babs, franske Jean-Claude Pascal og den britiske songduoen The Allisons. Norge var representert av Nora Brockstedt for andre år på rad, med blondt hår for anledninga. Men den største artisten var tyske Lale Andersen, som blei internasjonalt kjend for si tolking av songen «Lili Marleen» under andre verdskrigen.[11] Ho framførte det tyske bidraget «Einmal sehen wir uns wieder» delvis på fransk, men blei til slutt berre nummer 13 av 16 bidrag.
Etter at alle landa hadde framført songane sine, spelte orkesteret eit pausenummer kalla «Rendez-vous à Cannes». Det var komponert av Raymond Lefèvre og blei framført av ballettdansarane Tessa Beaumont og Max Bozzoni. Deretter starta avrøystinga.
Avrøystinga
Som åra før hadde kvart land ei jurygruppe på ti medlemmar, der kvar jurymedlem gav eitt poeng til sin favorittsong. Juryen kunne ikkje røyste på sitt eige lands bidrag. Landa røysta i motsett rekkjefølgje av startrekkjefølgja, slik ordninga var fram til 1963. Storbritannia tok raskt leiinga frå start etter å ha fått heile 8 av 10 poeng frå Luxembourg. Den norske jurygruppa var også ganske samstemt; åtte av ti jurymedlemmar hadde Danmark som favoritt, medan dei to siste røysta på Spania. Dei norske poenga førte Danmark opp på ein andreplass, to poeng bak Storbritannia, men Danmark klarte ikkje å halde følgje med teten utover i avrøystinga.
Storbritannia låg i ei soleklår leiing under store delar av avrøystinga, etter å ha fått 8 poeng frå Luxembourg og 7 frå Sveits. Men mot slutten fekk Luxembourg høge poeng frå flere land og tok innpå Storbritannia. Då tre land stod igjen å røyste, låg dei to landa likt med 21 poeng kvar. Då Austerrike gav 4 poeng til Luxembourg, gjekk Luxembourg forbi og vann til slutt med 31 poeng. Dette var den fyrste sigeren til Luxembourg i Eurovision Song Contest. Storbritannia fekk 24 poeng og kom på andreplass for tredje året på rad.
Dei fleste landa las dette året opp poenga på fransk – også den norske opplesaren Mette Janson.[10] Dette var fyrste og hittil einaste gong at Noreg las opp sine poeng på fransk, alle andre år har Noreg lest poenga på engelsk.
Vinnarar og hitar
Vinnarlåten «Nous les amoureux» er ein roleg ballade, skriven av franskmennene Jacques Datin og Maurice Vidalin. Før konkurransen omtala kritikarane syrleg «Nous les amoureux» som ein «voggesong».[2] Vinnaren fekk heller ingen stor salgsmessig suksess etter konkurransen og hamna berre på singellistene i Frankrike og belgiske Vallonia. I Frankrike nådde songen ein sjetteplass som høgaste notering, og i Vallonia plass 21.[12][13] Andreplassen, britiske «Are You Sure?», fekk langt større kommersiell suksess og gjekk inn på hitlistene i fleire europeiske land.[14] I Noreg toppa han singellista, og heime i Storbritannia nådde han ein andreplass.[15][16] Dette var fyrste gong ein Eurovision-låt toppa den offisielle norske singellista. «Nous les amoureux», derimot, kom ikkje inn på singellistene korkje i Noreg eller Storbritannia.
Remove ads
Det norske bidraget
Etter debuten og fjerdeplassen året før med «Voi Voi», var interessen for konkurransen høg i Noreg. NRK fekk inn 349 bidrag til Melodi Grand Prix 1961 og fekk hjelp av TONO til å plukke ut fem av dei til å delta i den norske finalen laurdag 18. februar 1961. Men Både NRK og TONO uttrykte vonbrot over nivået på dei innsende bidraga, og juryformann Ragnar Kierulf sa til VG at det var ein enkel jobb å velje ut dei fem finalebidraga.[17]
Ein timannsjury kåra «Sommer i Palma» til vinnar. Per Asplin framførte songen med lite orkester, medan Nora Brockstedt song han med Kringkastingsorkestret. Etter sigeren spekulerte norsk presse på om NRK ville sende Grynet Molvig til å representere Noreg i Cannes. VG meinte Molvig var det rette valet, fordi ho «er både ung og pen, synger godt, fotograferer godt, og smiler pent.»[17] Etter finalen meinte VG at Per Asplin måtte få syngje det norske bidraget, men til slutt vedtok NRK at Nora Brockstedt nok ein gong skulle få representere Norge i konkurransen.[18]
I Eurovision Song Contest var Noreg det tolvte bidraget på scena, og Øivind Bergh dirigerte det franske orkesteret. «Sommer i Palma» hamna til slutt på en sjuandeplass med 10 poeng – 5 frå Belgia, 2 frå Finland og 1 poeng kvar frå Spania, Jugoslavia og Danmark. Leif Rustad kommenterte sendinga for både NRK Fjernsynet og NRK Radio, medan journalist Mette Janson las dei norske jurypoenga frå NRK Marienlyst i Oslo. Janson las poenga på fransk; dette er den einaste gongen dei norske poenga har blitt lesne på fransk. Rustad ankom Cannes sundagen før finalen, medan Brockstedt og Bergh ankom fyrst tre dagar før finalen.[19][20]
Den norske jurygruppa bestod av ti medlemmar med ei røyst kvar til fordeling. Den norske jurygruppa gav åtte poeng til Danmark og to poeng til Spania.
Remove ads
Bidraga
Deltakartalet steig til rekordhøge 16 land, ettersom Finland, Jugoslavia og Spania debuterte. I tillegg deltok dei same 13 landa frå 1960.[21][22]
Under er ein oversikt over deltakarane og det offisielle resultatet.[23] Tabellen er rangert etter startrekkjefølgje; plasseringa og poengsummen er i kolonnane til høgre.
.svg){kind=link}
Remove ads
Artistar som har delteke tidlegare
Poengtavle
Tavla er ordna i same rekkjefølgje som landa røysta i.[24]
Remove ads
Dirigentar
Medan Franck Pourcel var sjefdirigent, hadde fleire av landa med sin eigen dirigent. Under er ei liste over dirigentane til deltakarlanda, lista etter startrekkjefølgja.[25]
Spania – Rafael Ferrer
Monaco – Raymond Lefèvre
Austerrike – Franck Pourcel
Finland – George de Godzinsky
Jugoslavia – Jože Privšek
Nederland – Dolf van der Linden
Sverige – William Lind
Vest-Tyskland – Franck Pourcel
Frankrike – Franck Pourcel
Sveits – Fernando Paggi
Belgia – Francis Bay
Noreg – Øivind Bergh
Danmark – Kai Mortensen
Luxembourg – Leo Chauliac
Storbritannia – Harry Robinson
Italia – Gianfranco Intra
Kommentatorer og poengopplesere
Poengopplesarar
Kvart land hadde ein talsperson som las opp poenga frå den nasjonale jurygruppa over telefon på engelsk eller fransk. Under er talspersonane i same rekkjefølgje som under avrøystinga.[26]
- Italia – Enzo Tortora[27]
- Storbritannia – Michael Aspel[1]
- Luxembourg – Ukjend
- Danmark – Ole Mortensen
- Noreg – Mette Janson
- Belgia – Ward Bogaert
- Sveits – Boris Acquadro
- Frankrike – Armand Lanoux
- Vest-Tyskland – Heinz Schenk
- Sverige – Roland Eiwort[28]
- Nederland – Siebe van der Zee[29]
- Jugoslavia – Ukjend
- Finland – Poppe Berg
- Austerrike – Emil Kollpacher
- Monaco – Ukjend
- Spania – Diego Ramírez Pastor
Kommentatorar og kringkastarar
Alle deltakarlanda kringkasta finalen. Under er ein oversikt over kommentatorar og overføringar under Eurovision Song Contest 1961. Ifølgje lokalpressen var det 14 kommentatorar frå 16 land til stade. Fleire land brukte same kommentator, blant anna brukte dei fransktalande landa og regionane den franske kommentatoren.[5][7]
Remove ads
Merknadar
Kjelder
Bakgrunnsstoff
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads