Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Lista kobiet szefowych państw i rządów
lista w projekcie Wikimedia Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Lista kobiet szefowych państw i rządów – obejmuje zestawienie kobiet pełniących funkcję szefowej państwa w republikańskim systemie ustrojowym, zestawienie wszystkich kobiet pełniących funkcję szefowej rządu oraz listę obecnych monarchiń i wszystkich kobiet pełniących funkcję gubernatora generalnego.
Historia sprawowania władzy przez kobiety sięga swymi korzeniami okresu starożytności. W I połowie XX wieku, wraz upowszechnianiem się republikańskiego ustroju politycznego, kobiety po raz pierwszy zasiadły w fotelu prezydenckim i przewodniczyły pracom gabinetu. Pod koniec I wojny światowej pierwsza kobieta objęła urząd szefowej rządu, natomiast w czasie II wojny światowej kobieta po raz pierwszy stanęła na czele państwa. Najwyższe urzędy państwowe najwcześniej zajęły kobiety z państw socjalistycznych.
W 1997 powstała organizacja Council of Women World Leaders, skupiająca urzędujące oraz byłe szefowe państw i rządów.
Remove ads
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
Geneza

Rola kobiet w rządzeniu państwem zmieniała się na przestrzeni wieków. Choć stanowiły zdecydowaną mniejszość w polityce, niemniej jednak zaznaczyły w niej swoją obecność już od czasów starożytnych. Pierwszymi kobietami – władczyniami były egipskie królowe, rządzące starożytnym Egiptem od ok. 3000 roku p.n.e. Pierwszą władczynią znaną z imienia była Kubaba, rządząca mezopotamskim miastem-państwem Ur około 2500 roku p.n.e[1]. Niemal w każdej epoce historycznej można znaleźć przykłady kobiet stojących na czele państw[2]. Do tych najbardziej znanych, stanowiących symbole kobiecych rządów, można zaliczyć: Kleopatrę, Elżbietę I, Marię Teresę, Katarzynę II, Wiktorię, a w Polsce: królową Jadwigę oraz Annę Jagiellonkę. W Holandii nieprzerwanie przez 123 lata (1890-2013) na tronie zasiadały same kobiety: Wilhelmina (1890-1948), Juliana (1948-1980) i Beatrycze (1980-2013).
Wraz z rozpowszechnianiem się republikańskiego ustroju politycznego w XIX i XX wieku, zmianie uległa cała koncepcja sprawowania władzy. Udział w polityce i sprawowaniu władzy od początku opierał się na istnieniu wielu cenzusów. Obok cenzusu wieku czy majątku, istniał również cenzus płci. Udział kobiet w polityce od początku był mocno ograniczony. Stopniowy wzrost aktywności kobiet w tej dziedzinie następował wraz z upowszechnianiem się prawa wyborczego dla kobiet oraz rozwojem ruchu emancypacji kobiet, którego symbolem stały się sufrażystki.
XX wiek

Po raz pierwszy kobiety zagościły na scenie politycznej nowożytnych państw dopiero pod koniec i tuż po zakończeniu I wojny światowej. Pierwszymi gabinetami, w szeregach których znalazły się kobiety, były rewolucyjne rządy USRR (1917), Rosji (1917), Węgier (1918) oraz tymczasowy rząd Irlandii (1919)[3]. W Polsce pierwszą kobietą na stanowisku ministerialnym była Irena Kosmowska, pełniąca funkcję wiceministra pracy i opieki społecznej w Tymczasowym Rządzie Ludowym Republiki Polskiej Ignacego Daszyńskiego w listopadzie 1918, a pierwszą kobietą na czele resortu – Zofia Wasilkowska, minister sprawiedliwości PRL w latach 1956–1957. Pierwszą kobietą, ministrem w gabinecie wybranym na drodze demokratycznych wyborów, była duńska minister edukacji, Nina Bang w latach 1924–1926[1].
Pierwszą kobietą stojącą na czele rządu została Jewhenija Bosz. Od grudnia 1917 do marca 1918 pełniła ona funkcję sekretarza ludowego do spraw wewnętrznych i choć oficjalnie nie została mianowana szefową rządu USRR, to de facto i wedle dokumentów rządowych pełniła tę funkcję[4]. Pierwszą wybraną premier była Sirimavo Bandaranaike, od lipca 1960 premier Sri Lanki. W 1999 Szwecja została pierwszym państwem, w gabinecie którego większość stanowiły kobiety (11 kobiet i 9 mężczyzn)[1].
W latach 40. XX wieku kobiety po raz pierwszy objęły funkcję szefowych państw. Najwcześniej po stanowisko głowy państwa (de facto lub de iure), sięgnęły kobiety w państwach socjalistycznych. Pierwszą z nich była Chertek Ancimaa-Toka. W latach 1940–1944 zajmowała stanowisko przewodniczącej Małego Churału (parlamentu) Tuwińskiej Republiki Ludowej, a w związku z tym również stanowisko szefowej państwa[5]. Następnie, w latach 1953−1954 Sühbaataryn Yanjmaa pełniła funkcję tymczasowego prezydenta Mongolii[6], a Song Qingling od 1968 do 1972 była jednym z dwóch tymczasowych przewodniczących Chińskiej Republiki Ludowej[7]. W lipcu 1970 Isabel Perón jako wiceprezydent Argentyny, po śmierci swego męża Juan Peróna, objęła urząd prezydenta, zostając pierwszą – nie tymczasową prezydent[8]. W sierpniu 1980 Vigdís Finnbogadóttir została pierwszą prezydent, wybraną w wyborach powszechnych[9].
Czasy obecne

W styczniu 2024 funkcję szefowej państwa lub rządu sprawowały 32 kobiety. Wśród nich była królowa Eswatini Ntombi (od 28 kwietnia 1986).
Reprezentantem króla Wielkiej Brytanii w państwach zrzeszonych w Commonwealth realm, jest gubernator generalny. W grudniu 2023 funkcję gubernatora generalnego pełniło 7 kobiet: Cécile La Grenade w Grenadzie (od 2013), Susan Dougan na Saint Vincent i Granady (od 2019), Mary Simon w Kanadzie (od 2021), Froyla Tzalam w Belize (od 2021), Cindy Kiro w Nowej Zelandii (od 2021), Marcella Liburd na Saint Kitts i Nevis (od 2023) oraz Cynthia A. Pratt na Bahamach (od 2023).
W styczniu 2024 stanowisko prezydenta zajmowało 16 kobiet: Tsai Ing-wen w Republice Chińskiej (od 2016), Sahle-Work Zewde w Etiopii (od 2018), Salome Zurabiszwili w Gruzji (od 2018), Zuzana Čaputová na Słowacji (od 2019), Ekaterini Sakielaropulu w Grecji (od 2020), Maia Sandu w Mołdawii (od 2020), Samia Suluhu w Tanzanii (od 2021), Vjosa Osmani w Kosowie (od 2021), Sandra Mason na Barbadosie (od 2021), Xiomara Castro w Hondurasie, Katalin Novák na Węgrzech (od 2022), Draupadi Murmu w Indiach (od 2022), Dina Boluarte w Peru (od 2022), Nataša Pirc Musar w Słowenii (od 2022), Christine Kangaloo w Trynidadzie i Tobago (od 2023), Sylvanie Burton na Dominice (od 2023) oraz Hilda Heine na Wyspach Marshalla (od 2024). Dodatkowo 3 kobiety wchodzą w skład Szwajcarskiej Rady Federalnej, która funkcjonuje jako kolegialna głowa państwa. Są to mianowicie: Viola Amherd (od 2019), Karin Keller-Sutter (od 2019) oraz Élisabeth Baume-Schneider (od 2023). Również jedna kobieta jest członkinią Prezydium Bośni i Hercegowiny: Željka Cvijanović.
W styczniu 2024 na stanowisku szefowej rządu zasiadało 15 kobiet: Sheikh Hasina Wajed w Bangladeszu (od 2009), Saara Kuugongelwa w Namibii (od 2015), Ana Brnabić w Serbii (od 2017), Katrín Jakobsdóttir na Islandii (od 2017), Matte Frederiksen w Danii (od 2019), Victoire Tomegah Dogbé w Togo (od 2020), Ingrida Šimonytė na Litwie (od 2020), Kaja Kallas w Estonii (od 2021), Naomi Mataʻafa na Samoa (od 2021), Robinah Nabbanja w Ugandzie (od 2021), Élisabeth Borne we Francji (od 2022), Giorgia Meloni we Włoszech (od 2022), Borjana Krišto w Bośni i Hercegowinie (od 2023), Manuela Roka Botey w Gwinei Równikowej (od 2023) oraz Evika Siliņa w Łotwie (od 2023). Pierwszą osobą otwarcie homoseksualną była Jóhanna Sigurðardóttir, która zasiadała na stanowisku szefowej rządu Islandii (2009−2013)[10]. Najmłodszą kobietą, która pełniła funkcję szefowej rządu jest Sanna Marin z Finlandii (2019–2023). W 2021 roku Estonia została pierwszym krajem na świecie, w którym kobiety pełniły funkcję szefowej rządu i państwa. Takim krajem w tym samym roku stały się także Mołdawia i Barbados. W styczniu 2024 miała miejsce abdykacja królowej Danii Małgorzaty II.
Remove ads
Council of Women World Leaders
W 1997 szefowe państw i rządów powołały do życia organizację Council of Women World Leaders (Rada Kobiet Przywódczyń Świata), zrzeszającą urzędujące oraz byłe szefowe państw i rządów. Misją organizacji jest mobilizacja światowych decydentek w celu podejmowania wspólnych działań w sprawach szczególnie ważnych dla kobiet[11]. W skład Rady wchodzą obecnie 83 osoby (stan na 11-10-2021), a stanowisko przewodniczącej zajmuje premier Islandii Katrín Jakobsdóttir[12][13].
Częściami Rady są Inicjatywy Ministerialne, które tworzą obecne oraz byłe kobiety – członkinie rządów. Celem Inicjatyw Ministerialnych, zapoczątkowanych w 1998, jest promocja wymiany myśli i doświadczeń na temat spraw globalnych na poziomie ministerialnym, określenie i odpowiedź na wyzwania jakie stoją przed kobietami ministrami oraz generalnie upowszechnianie pozytywnego wizerunku kobiety ministra[11]. W ramach istniejących czterech Inicjatyw Ministerialnych: ds. środowiska, ds. zdrowia, ds. kultury oraz ds. edukacji, organizowane są spotkania odpowiednich ministrów[14].
Remove ads
Kobiety – szefowe państw i rządów według kontynentów
- Poniższa tabela przedstawia pierwsze kobiety szefów państw i rządów, pełniące urząd na każdym z sześciu kontynentów.
¹ Pierwsza kobieta prezydent, wybrana w wyborach powszechnych
² Jewhenija Bosz nie została oficjalnie mianowana szefem rządu, lecz de facto pełniła tę funkcję
Opracowano na podstawie: CHRONOLOGICAL LIST OF FEMALE PRESIDENTS, Guide for Women Leaders oraz WOMAN PRIME MINISTERS, Guide for Women Leaders.
Monarchinie i kobiety gubernator generalne
Podsumowanie
Perspektywa
Funkcję szefowej państwa pełnią monarchinie wymienione w poniższej tabeli. (aktualizacja danych 14-01-2024).
- W 15 państwach Wspólnoty Narodów, zwanych Królestwami Commonwealthu, funkcję głowy państwa pełni monarcha brytyjski reprezentowany przez gubernatorów generalnych.
- Poniższa tabela zawiera listę kobiet – gubernatorów generalnych.
- (obecnie sprawujące urząd zaznaczono niebieskim tłem – aktualizacja 13-12-2024.)
Remove ads
Kobiety – szefowe państw
Podsumowanie
Perspektywa
- Lista kobiet pełniących funkcję głowy państwa w republikańskim systemie rządów
- (obecnie sprawujące urząd zaznaczono niebieskim tłem – aktualizacja 16-07-2025).
Remove ads
Kobiety – szefowe rządów
Podsumowanie
Perspektywa
- (obecnie sprawujące urząd zaznaczono niebieskim tłem – aktualizacja 21-07-2025).
Remove ads
Zobacz też
Uwagi
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads