Horus

Horus (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈxɔrus], AS: [χorus] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy, nazwa własna

(1.1) mit. egip. staroegipski bóg nieba, opiekun monarchii egipskiej; zob. też Horus w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Horus
dopełniacz	Horusa
celownik	Horusowi
biernik	Horusa
narzędnik	Horusem
miejscownik	Horusie
wołacz	Horusie

przykłady:

(1.1) Horus był czczony pod postacią sokoła lub człowieka z głową sokoła zwieńczoną tarczą słoneczną oraz jako dziecko z palcem w ustach.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.egip. (Ḥr (Heru))

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Horus
• baskijski: (1.1) Horus
• chorwacki: (1.1) Horus
• czeski: (1.1) Hor m
• duński: (1.1) Horus
• esperanto: (1.1) Horuso
• estoński: (1.1) Horos
• fiński: (1.1) Horus
• francuski: (1.1) Horus
• hiszpański: (1.1) Horus
• kataloński: (1.1) Horus
• litewski: (1.1) Horas
• łaciński: (1.1) Horus
• łotewski: (1.1) Hors
• niderlandzki: (1.1) Horus
• niemiecki: (1.1) Horus
• norweski (bokmål): (1.1) Horus
• portugalski: (1.1) Hórus
• rosyjski: (1.1) Хор
• rumuński: (1.1) Horus
• staroegipski: (1.1) (Ḥr)
• szwedzki: (1.1) Horus
• turecki: (1.1) Horus
• węgierski: (1.1) Hórusz
• włoski: (1.1) Horo

źródła: