bornholmski

bornholmski (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) odnoszący się do Bornholmu

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) jęz. dialekt języka duńskiego używany na Bornholmie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	bornholmski		bornholmska	bornholmskie	bornholmscy	bornholmskie
dopełniacz	bornholmskiego		bornholmskiej	bornholmskiego	bornholmskich
celownik	bornholmskiemu		bornholmskiej	bornholmskiemu	bornholmskim
biernik	bornholmskiego	bornholmski	bornholmską	bornholmskie	bornholmskich	bornholmskie
narzędnik	bornholmskim		bornholmską	bornholmskim	bornholmskimi
miejscownik	bornholmskim		bornholmskiej	bornholmskim	bornholmskich
wołacz	bornholmski		bornholmska	bornholmskie	bornholmscy	bornholmskie
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) Robert wydał szereg wierszy o idyllicznych bornholmskich krajobrazach.

(2.1) Jan mówi tylko po bornholmsku.

składnia:

kolokacje:

(1.1) Cieśnina Bornholmska • Głębia Bornholmska • Rynna Bornholmska • Basen Bornholmski

(2.1) mówić / mawiać / rozmawiać / gadać / dukać / pisać / pisywać / czytać po bornholmsku

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Bornholm m, Bornholmczyk mos, Bornholmka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• duński: (1.1) bornholmsk; (2.1) bornholmsk
• niemiecki: (1.1) bornholmisch
• norweski (bokmål): (1.1) bornholmsk; (2.1) bornholmsk n/m
• rosyjski: (1.1) борнхольмский
• szwedzki: (1.1) bornholmsk

źródła: