chlor

Podobna pisownia: chloor • Chlor • chlór

chlor (język polski)

wymowa:

^ⓘ, IPA: [xlɔr], AS: [χlor]

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Cl i liczbie atomowej 17; zob. też chlor w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

(2.1) pot. kloszard lub pijak

odmiana:

(1.1) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	chlor
dopełniacz	chloru
celownik	chlorowi
biernik	chlor
narzędnik	chlorem
miejscownik	chlorze
wołacz	chlorze

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	chlor	chlory
dopełniacz	chlora	chlorów
celownik	chlorowi	chlorom
biernik	chlora	chlory / chlorów
narzędnik	chlorem	chlorami
miejscownik	chlorze	chlorach
wołacz	chlorze	chlory

przykłady:

(1.1) Chlor jest gazem trującym.

(2.1) Pod budką z piwem stał jakiś chlor.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) symbol. Cl

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. chlorek m, chloran m, chlorowiec m, chlorowanie n, Chloe ż, Chloris ż

czas. chlorować ndk.

przym. chlorowy

przedr. chloro-

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. chlorium < gr. χλωρός → żółtozielony

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne

tłumaczenia:

(2.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: kloszard, pijak

• albański: (1.1) hlor
• angielski: (1.1) chlorine
• arabski: (1.1) كلور
• baskijski: (1.1) kloro
• białoruski: (1.1) хлор m
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) хлёр m
• bretoński: (1.1) klor m
• bułgarski: (1.1) хлор m
• buriacki: (1.1) хлор
• chiński standardowy: (1.1) 氯
• chorwacki: (1.1) klor
• czeski: (1.1) chlor
• duński: (1.1) klor w / n
• esperanto: (1.1) kloro, ĥloro
• estoński: (1.1) kloor
• farerski: (1.1) klor
• fiński: (1.1) kloori
• francuski: (1.1) chlore m
• friulski: (1.1) clôr
• fryzyjski: (1.1) gloor
• galicyjski: (1.1) cloro
• hebrajski: (1.1) כלור
• hiszpański: (1.1) cloro m
• interlingua: (1.1) chloro
• irlandzki: (1.1) clóirín
• islandzki: (1.1) klór
• japoński: (1.1) 塩素 (enso)
• jidysz: (1.1) כלאָר m (chlor)
• kaszubski: (1.1) chlor m
• kataloński: (1.1) clor
• kornijski: (1.1) cloryn
• litewski: (1.1) chloras m
• łaciński: (1.1) chlorium n
• łotewski: (1.1) hlors
• macedoński: (1.1) хлор
• maltański: (1.1) klorin
• mongolski: (1.1) хлор
• niderlandzki: (1.1) chloor m
• niemiecki: (1.1) Chlor n
• norweski (bokmål): (1.1) klor
• nowogrecki: (1.1) χλώριο n
• portugalski: (1.1) cloro m
• rosyjski: (1.1) хлор m
• rumuński: (1.1) clor n
• serbski: (1.1) хлор m
• słowacki: (1.1) chlór m
• słoweński: (1.1) klor m
• szwedzki: (1.1) klor
• tajski: (1.1) คลอรีน
• turecki: (1.1) klor
• ukraiński: (1.1) хлор m
• volapük: (1.1) klorin
• walijski: (1.1) clorin
• węgierski: (1.1) klór
• wietnamski: (1.1) clo
• włoski: (1.1) cloro m

źródła:

chlor (język czeski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) chem. chlor

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	chlor	chlory
dopełniacz	chloru	chlorů
celownik	chloru	chlorům
biernik	chlor	chlory
wołacz	chlore	chlory
miejscownik	chloru	chlorech
narzędnik	chlorem	chlory

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) chlór

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. chlorový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Czeski - Pierwiastki chemiczne

źródła: