dobrostan

dobrostan (język polski)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) subiektywnie odczuwany stan zadowolenia ze swojego stanu fizycznego i psychicznego w połączeniu poczuciem bezpieczeństwa

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	dobrostan
dopełniacz	dobrostanu
celownik	dobrostanowi
biernik	dobrostan
narzędnik	dobrostanem
miejscownik	dobrostanie
wołacz	dobrostanie

przykłady:

(1.1) Od zawsze jesteśmy za całkowitym zakazem hodowli norek ze względu na środowisko, zdrowie publiczne, a przede wszystkim dobrostan zwierząt.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dobry + -o- + stan

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) well-being, wellbeing, welfare
• duński: (1.1) velfærd w/n
• norweski (bokmål): (1.1) velferd m/ż
• norweski (nynorsk): (1.1) velferd ż
• szwedzki: (1.1) välfärd w

źródła: