dwudziestolatek

dwudziestolatek (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌdvud͡ʑɛstɔˈlatɛk], AS: [dvuʒ́estolatek], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba w wieku 20-29 lat

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) zwierzę, roślina lub rzecz mająca 20-29 lat

rzeczownik, forma fleksyjna

(3.1) D. lm od dwudziestolatka

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dwudziestolatek	dwudziestolatkowie
dopełniacz	dwudziestolatka	dwudziestolatków
celownik	dwudziestolatkowi	dwudziestolatkom
biernik	dwudziestolatka	dwudziestolatków
narzędnik	dwudziestolatkiem	dwudziestolatkami
miejscownik	dwudziestolatku	dwudziestolatkach
wołacz	dwudziestolatku	dwudziestolatkowie
depr. M. i W. lm: (te) dwudziestolatki

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dwudziestolatek	dwudziestolatki
dopełniacz	dwudziestolatka	dwudziestolatków
celownik	dwudziestolatkowi	dwudziestolatkom
biernik	dwudziestolatka	dwudziestolatki
narzędnik	dwudziestolatkiem	dwudziestolatkami
miejscownik	dwudziestolatku	dwudziestolatkach
wołacz	dwudziestolatku	dwudziestolatki

przykłady:

(1.1) Bartek ma spore doświadczenie z kobietami jak na dwudziestolatka.

(2.1) Kupiłem na giełdzie starego peugeota. Jak na dwudziestolatka całkiem dobrze się spisuje.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dwudziestolecie n

forma żeńska dwudziestolatka ż

przym. dwudziestoletni

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• esperanto: (1.1) dudekjarulo
• hiszpański: (1.1) veinteañero m
• niemiecki: (1.1) Zwanzigjähriger m
• szwedzki: (1.1) tjugoåring w

źródła: