finalistka

finalistka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌfʲĩnaˈlʲistka], AS: [fʹĩnalʹistka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) uczestniczka finału w zawodach sportowych lub konkursie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	finalistka	finalistki
dopełniacz	finalistki	finalistek
celownik	finalistce	finalistkom
biernik	finalistkę	finalistki
narzędnik	finalistką	finalistkami
miejscownik	finalistce	finalistkach
wołacz	finalistko	finalistki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

zob. finalista

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. finalista + -ka

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: finalista

• bułgarski: (1.1) финалистка ż
• czeski: (1.1) finalistka ż
• hiszpański: (1.1) finalista ż
• słowacki: (1.1) finalistka ż
• słoweński: (1.1) finalistka ż
• ukraiński: (1.1) фіналістка ż

źródła:

finalistka (język czeski)

wymowa:

podział przy przenoszeniu wyrazu: fi•na•list•ka

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) finalistka

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	finalistka	finalistky
dopełniacz	finalistky	finalistek
celownik	finalistce	finalistkám
biernik	finalistku	finalistky
wołacz	finalistko	finalistky
miejscownik	finalistce	finalistkách
narzędnik	finalistkou	finalistkami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. finále n

forma męska finalista m

przym. finálový

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: