greka

greka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɡrɛka], AS: [greka] ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. język i literatura grecka

(1.2) pot. lekcja języka greckiego, greki (1.1)

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. i B. lp od: grek

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	greka
dopełniacz	greki
celownik	grece
biernik	grekę
narzędnik	greką
miejscownik	grece
wołacz	greko

(1.2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	greka	greki
dopełniacz	greki	grek
celownik	grece	grekom
biernik	grekę	greki
narzędnik	greką	grekami
miejscownik	grece	grekach
wołacz	greko	greki

(2.1) zob. grek

przykłady:

(1.1) Słyszałem, że greka jest potwornie trudna: niby są jakieś zasady, ale wszędzie pojawiają się jakieś wyjątki.

(1.2) Nie lubię chodzić na grekę, nie dość, że sam język popaprany, to jeszcze ten nasz nauczyciel.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) greczyzna, język grecki, grecki

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. grecki m, Grek m, Greczynka ż, Grecja ż, grecyzacja ż, greczyzna ż, greckość ż, grek mos

przym. grecki

przysł. grecko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) por. koine • starogrecki • nowogrecki • katharewusa

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: grecki

źródła:

greka (esperanto)

morfologia:

grek•a

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) grecki

odmiana:

(1.1)

 

	ununombro	multenombro
nominativo	greka	grekaj
akuzativo	grekan	grekajn

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. greko, Grekio, Grekujo

przysł. greke

związki frazeologiczne:

formeti ĝis la grekaj kalendoj

etymologia:

uwagi:

źródła: